gaziler allah! allah avazesiyle surlara tırmanmaya başladılar. Bu kahramanlık görülecek şeydi: asker alay, alay, kol kol hücûm idiyordı. Dal kılıclar, serdengeçtiler, hendeklerden fırlayorlar, divarlardan atlayorlardı. Ba'zıları kılıclarını dişleri arasına sıkışdırmışlar, surları atlamak içün çabalıyorlar, bagzıları tutdukları düşmanı tepeleyerek kale bendinden aşagı atıyorlardı. Düşman, ölen, yaralanan, telef olan hadsiz hesabsız idi. gazilerimizden bir çogı düşmanıñ topundan tüfenginden yaralanıyor, yarasına ehemmiyet virmeyerek cenge devam idiyordı. Şehid olanlar sevine sevine fedâ-yı cân idiyorlardı. Paşalar, begler kethüdalar hep asker arasında idi. Bu cengde kara murad aga kiseye meydan virmiyordı. Kılıncını sıyırmış, kan ter içinde, rast geldigini deviriyordı. Nihâyet düşmanıñ atdıgı taşlardan biri murad agayıda yaraladı. Fakat kahraman murad aga yarasına bakmadı, düşmandan adam öldürdikce cesâreti artdı. Peşinde gaziler, düşmanıñ yığınlarla askeri içine taldı.
Serdar yusuf paşada gazilerle beraber çalışıyordı. Cesur serdar:
―Arslanlarım, baba yigitlerim!
diye muttasıl gazileri teşvik idiyordı. Bu sırada
