deliciler vardı. Bunlara emir verdi. İki nikâb gice gice gündüz çalışdılar, çabaladılar. Divar o kadar kalındı ki, günde ancak zorla, biñ güclükle bir iki taş koparabildiler. Nihâyet emeklerle, kan ter içinde kalarak, divarı güc belâ delebildiler. Bu delik açılınca, artık düşman, askerimiziñ bulundıgı hendege kadar ilerileyemedi. Fakat gazilerimizi rahatsız itmekden geri durmadı. Heman her gün. gazilerimiz daha ziyâde ilerleyemesin diye üzerlerine divarlardan taşlar, humbaralar, gazlı paçavralar yakub atıyorlardı. Gazilerimiz bu ateşlerden ürkmüyorlar, alevler içinde bile işlerini göriyorlardı. Bazan düşman, sandalları zifte, katrana buluyor, ateşle parlatub gazilerimiziñ üzerine yuvarlıyordı. Gazilerimiz alevler içine dalıyorlar, ateşi söndirmege çalışıyorlardı. Serdâr yusuf paşada hendege görmişdi. O da gazileri teşcî' idiyor, onlarıñ erliklerini, merdliklerini gördükce sevincdan gözleri yaşarıyordı.
Düşman artık gazilerimiziñ hendekden dışarıya çıkabileceklerini añladı. İçeriden de hendekleri kazmaya başladı. Fakat ne yapsa fa'idesiz idi: kahraman gazilerimiz kaleye hücûm içün gedikleri açmışlar, köprüleri kurmuşlar, topları
