Bu sayfa doğrulanmış
-5-
İnsan dediğn tatlıdıl, güleryüz meftunudur, adamın gönlü bunlarla avlanıverir. Bakarsın, karşıdan bir zat geliyor, sen ondan pek iltifat beklemiyorsun, hiç aldırış etmeden gelip geçiverecek zannediyorsun, derken o zat tutar sana güzelce bir selâm verir o zaman sen hoşlanırsın, artık o adama bir muhabbet bağlarsın, hiç olmazsa içinden onun için «ne iyi adam» dersin.
Ne var, ne oldu? o zat senin için paralar mı saçtı; sana bağlar, bahçeler mi bağışladı? hayır, hiç öyle eyler yapmadı, lâkin sana ehemmiyet verdi, bir selâmla senin gönlünü aldı, sen de ondan hoşlanır oldun.
Bu, bu kadarla kalmaz, bir daha rasgelişinde bir selâm daha bir selâm daha derken
