Orhun ve Ganj'ın evlâtlarına
Bu âlemde bir iş yok ki sıkıntısız yapılsın.
Bizi yeşil dallarında imrendiren her yemiş.
Zahmet çeken insanların elleriyle yetişmiş;
Benim dahi çiçeklerim varsın, öyle açılsın.
Eğer lâzım gelir ise kanım dahi dökülsün.
Tutan olsun, dalgalarım gururlan devirsin;
Yangın olsun, alevlerim zulümleri kemirsin;
Bulut olsun, güneş olsun, bahar olsun ve gülsün!
Ah o zaman, zincirlerin kırıldığı bu günde,
O mukaddes hürriyetin al şafağı önünde:
İnsan güler, toprak güler, deniz güler, gök güler;
Ve her kardeş: «Ben dünyayı, ben hayatı severim;
İsterim ki benim ümit, sevinç dolu günlerim
İşte böyle parlasın, işte böyle aksın!» der.
Haklarını alanların şi’ri olan bu saf ses
Her yuvadan bülbüllerin demi gibi yükselir,
Kulaklara serbest akan sular gibi hoş gelir;
Bunun ruha verdiğini bir musiki veremez.
Bu saatta ben de derin bir uykuya dalarım;
Artık benden ne bir volkan ve ne de bir yıldırım!...
