Türk Şairleri pâre.i kalemi mutâbik-1 usûl-i sofiyâne ve eş'âr-ı hâlet şiâri bî tekellüfü âşıkane,, olduğunu söyliyor. Bununla beraber onun tekellüflü manzumeler yazdığını da gö. rüyoruz. Hafiz Ahmed Paşa'nın sadaretine söylediği şu tarih onun musanna manzumeler yazmak merakında olduğu- nu da gösteriyor (Esr., Asm. ): آدم دعا کویت شده هاتف بكفت تاریخ تجار ،خاتم محافظ آمده، باظل حق، محفوظ باد -1041- -1041 -1041- -1041- Tezkirelerden yazıyorum : ve mecmurlardan aldığım şiirlerini - Ne tâli'im bana uydı cihanda ne ben ana Ne kadir olam idem bu ümîde kat' -1 recâ Belâ budur yine ey dostân-ı ehl-i safâ Kemâl-i lütfile cânan vefâda bende cefâ Åd. Ne çare oldi visâle ne bellü bîçârım Ne tâkatim var idem derd-i dilden âh ü figan Ne sabr idebilürem ne firâra var imkân Ne hâle kıldı beni mübtelâ görün devran Ne derd çekmeğe râzı ne isterim derman Ne sıhhat üzreyim elhak ne sâfi bîmânım Cefâ-yi yâr ile hayfâ ki nolduğum bilmem Gam aldı cânımı hâlâ ki nolduğum bilmem Elem budur bana zîrâ ki nolduğum bilmem Belâ-yi aşkile hakka ki nolduğum bilmem Bu anlanur elemimden ki âşık-ı zârım Göreydi Husrev eğer sûz-i aşkı sînemde Diyeydi çerhi yakar âh iderse bir demde Ne zât imiş bu ki söyler sıfât-ı Âdem'de Simâi gibi ben ol bîhodem ki âlemde Ne keyf ile mütekeyyif ne mest-i hüşyârım Esr. -İlâhi― Yâ Rabbi izzetin hakkı kurtar bizi nefs elinden Kemâli nusratın hakkı Kurtar bizi nefs elinden Mukırrım zâtına candan Ayırma cânı cânandan Hifz eyle nefs ü şeytandan Kurtar bizi nefs elinden Varayım ben benden sana Göster seni bensiz bana Mestoluben kalam tana Kurtar bizi nefs elinden Adem'im ağlatma beni Tevbem kabûl it ya Gani Al beni ver bana seni Kurtar bizi nefs elinden II Skb. - ilâhi Derd ehli libâsını aşkile giyen gelsün Zehrini şeker gibi zevk ile yiyen gelsün Ol günlerini sâim hem gicelerin kaim Fakr âteşine dâim sabr ile yanan gelsün Hak'ka iremez kimse atlas u libâs ile Öz kendi eli ile cânına kıyan gelsün Kal ü kil ile hergiz menzile irişilmez Kendilik ile olmaz mürşide uyan gelsün Aldanma sakın Adem her âline dünyânın Öz varlığını bunun yokluğa sayan gelsün III -- Sfy. Sultan Divanî'nin gazelini tahmis - Humâr-1 bâde-i gafletle hayli evkârım Safâsı yok diyu dehrin aceb dilefgârım Ne âh ü zâra meded var ne bellü bîzârım Ne aşka sabr ider oldum ne aklile yârım Ne kârı başa çıkardım ne bellü bîkârım - - IV - Gazel Älemde gam kişiye demâdem gelür gider Adem mi var ki âleme hurrem gelür gider Bâr-1 belâyı her kişiye çektirir felek Kim var ki bu cihâne müsellem gelür gider Göz yum cihandan aç gözüni kendü hâlina Sen göz yumup açınca bu âlem gelür gider Nerkis meğer ki bildi vefâsızdürür cihan Bağın yolunda gözleri pür nem gelür gider Adem odur ki adını âlemde andıra Âlemde ad kalur u Adem gelür gider — V - Est. Eyâğ-1 bâde ile bezme reng ü bü yürüsün Tehî piyâleleriz sâkıyâ dolu yürüşün Şerâb-ı hûn u arak tâb cism-i zârımdır O rek-be rek güzer itsün bu mü-be-mü yürüsün Şemîmi câna vü cânân bâğa azm itdi Salinsun anda o gülnahl ü bunda bû yürüsün Zamiri halka i zikre güzâr imiş yârın Firâz-ı çenber-i gerdûna hây ü hû yürüsün Dem-i benefşe-i hatdır mey iç salın ey şûh Behâr geldi nihâl-i cemâle su yürüsün Sen eyle şehr be şehr âftâb-ı hüsnün fâş Ümîd-i rü'yet ile mâh kû-be-kü yürüsün Hisârı seyr-i sipehr-i murâda Adem Ayak ayak demidir ceyş-i ârzû yürüsün Veled Çelebi mecmuasından. Bibliyografya Skb., Esr., Sfy., Oft., Meim., Baharı efkår, Antalya livası tarihi. ey
