Mürg-ı cânım etmeden kayd-ı ser-i zülfün sakın
Kim o nahçîr-i belâ olsa mahaldir dâm-sûz
Öyle âteş-nâk idi âgâz-ı devr-i derd-i aşk
Kim o demden oldu rûz-ı firkate encâm-sûz
Tâb u tâkat kalmadı gamdan dil-i mecrûhta
Sun o meyden kim bana sâki ola âlâm-sûz
Mest-i câm-ı iltifâtı biz ki * Ekrem * bir mehin
Olmada aks-i ruh-ı âteş-mizâcı câm-sûz
Hûn-ı ciger dedikleri sahbâ-yı nâb imiş
Erbâb-ı aşk onunla meger neşve-yâb imiş
Gezdim gamınla ben de yok âbâd bir yeri
Göñlüm gibi cihân da ser-â-pâ harâb imiş
Oldum heves-pezîr-i safâ âh bilmedim
Nevmîd-i derd-i aşkın olan kâm-yâb imiş
Lâ'lin gamıyla mahv-ı vücûd etmiş âb-ı Hızr
Ser-çeşmesinde şimdi görünen serâb imiş
Ummân-ı kudretinde ilâhın bu heft çarh
İm'ân ile bakılsa kemîn bir habâb imiş
Ol şûh-ı nâz-perveri bilmezdi böyle dil
Gammâz-ı hâş-girişme vü şîrîn-itâb imiş*
