22
O zamândır bu ki sâbun-ı tazarru’la gider
Dâmeninden kişinin levs-i güneh çirk-i vebâl
Fıska meyl etmeden âzâde olursa n’ola hulk
Ki şeyâtînin urur pâyine allah şikâl
Makdem-i feyzi kılıp âlemi yekser rûşen
Verdi her memlekete başkaca bir sûret ü hâl
Kıldı bu beldeyi bâzâr-ı meserret gûyâ
Cümle esvâkını şenlikle edip mâl-â-mâl
Etdi her ma’bedi hem-hâlet-i gülzâr-ı behişt
Oldı vâ-izler ona bülbül-i pâkize-makal
Gark olub pertev-i envâr-ı kanâdîle menâr
Görünür baksan uzaktan şecer-i tûr-misâl
Tarh olub kûşe-be-kûşe nice cem’iyyetgâh
Her biri halkıñ eder bir tarafa isti’câl
Oldı esbâb-ı temâşâ vü tarab âmâde
İstimâ’-ı nagâmat eyle yahud seyr-i hayâl
Olamaz hâsılı bir böyle müferreh eyyâm
Âşık-ı sâdık-ı mehcûra meger rûz-ı visâl
Minnet ol hazret-i Hallâk’a ki oldum ben de
Hele âzâde-i endûh u gam u renciş-i bâl
