İçeriğe atla

Sayfa:Kürk Mantolu Madonna.djvu/24

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa doğrulanmış
24
KÜRK MANTOLU MADONNA

Sesinde bir sıcaklık vardı. İçimden geçenleri sezmişe benziyordu.


  Hakikaten Raif Efendiyle aramızda bugünden sonra bir yakınlık hâsıl oldu. Onun bana karşı olan muamelesi­nin değiştiğini pek söyliyemiyeceğim. Hele benimle sami­mî olduğunu, bana içini açtığını iddia etmek aklımdan bi­le geçmez. O hep ayni kapalı, sessiz insan olarak kal­dı. Gerçi bazı akşamlar daireden beraber çıkarak evine kadar yürür, hattâ bazan içeri de birlikte girerek, kırmızı mobilyalı misafir odasında birer kahve içerdik. Fakat bu esnada ya hiç konuşmaz yahut da havadan sudan, Ankaranın pahalılığından, İsmetpaşa mahallesindeki kaldırımların bozukluğundan bahsederdik. Evine, çoluk çocuğuna dair bir şey söylediği nadirdi. Arasıra: «Bizim kız riyaziye­den gene kırık numara almış!» der, sonra hemen lâfı de­ğiştirirdi. Ben de bu hususta bir şey sormaktan çekiniyor­dum. Kendisini ilk ziyaret ettiğim akşam karşılaştığım ai­le efradı, üzerimde pek iyi bir tesir bırakmamıştı.
  Hastanın yanından çıkıp holden geçerken, ortadaki büyük masanın etrafına dizilmiş gördüğüm iki delikanlı ile on beş, on altı yaşlarında bir genç kız, birbirlerine so­kularak, benim arkamı dönmemi beklemeden fısıldaşıp gülmiye başlamışlardı. Gülünecek bir tarafım olmadığını biliyordum. Fakat bunlar da, o yaşlardaki her kof insan gi­bi, ilk rasladığının suratına gülmeği bir nevi üstünlük alâ­meti sayanlardandı. Küçük Nurten bile ablasına ve dayı­larına uymak için çırpınıyordu. Sonradan bu eve her gidi­şimde ayni şeyi gördüm. Ben de henüz gençdim, yirmi beş yaşımı doldurmamıştım, fakat birtakım genç insanlarda gördüğüm bu garip itiyat: Tanımadıkları, ilk defa gördük­leri bir insanı pek tuhaf bir şey telâkki etmek merakı, hay­retimi uyandırıyordu. Raif Efendinin vaziyetinin de pek