Fâiîâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
Ey muhibb-i Mustafâ vü bende-i Âl-i Abâ
Dinle imdi söyleyem min şerh-i tâc-i evliya
Evvelîni geydi Âdem Nûh u îbrâhim sebz
Çün sefîdin geydi Ahmed ol Resûl-i Kibriyâ
Ol zamanda şâh-i âlem server-i dünyâ vü din
Kırmızısın başa geydi ol Aliy-yi Murtezâ
Pîşüvâ-yi tacı bildi kim ki hakkın tanıdı
Zahiri on iki imam bâtını nûr-i Hudâ
Hidmet-i pir oldu ol dem bildi tâcın sünnetin
Sünnetin çün farza tuttu eyledi zevk u safâ
Asl-i tâc estağfurullah şöyle bilgil ey muhib
Fer’-i tâc-ı nâsezâlardan kesilmek bî riyâ
Kelle-i tâc oldu elf-i külli sensin yâ Ali
Yeltesi oldu halîfe tâlibe Hak rehnümâ
Asabesi pir oldu zikr-i Hak takdir imiş
Rengi döndü güle çün hûn-i Sehîd-i Kerbelâ
Penbesi mihr ü mahabbet hülle oldu asdarı
Bâşa geymekdir hayâtı mematı ez hod cüdâ
îğnesi Ülker olubdur ipeği nes tâlibe
Erkân-i râh-i meşâyih kıl özüne pîşivâ
Bende-i Şâh-ı velâyet’dir Hatâyı bilmiş ol
Fikr-i pây-i[1] Şâh olubdur gözlerime tûtyâ (2)Mlt. Alm. K. Mc., No. 785</ref>
Mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün-
Diyâr-i aşka sultânım dilâ ben de zamanımda
Gam u gussa vezîrimdir oturur iki yanımda
Ben ol şehbâz-ı kühsârım baş eğmem kulle-i kafa[2]
Niçe anka gibi yavru uçurdum âşiyânımda
