"Baş üstüne beyim!" Rahmi'ye döndü: "Buyurun!" O zaman: "Yapmayın yüzbaşım!" diye yalvardı, "Allah aşkına yapmayın... Bir tek candarma... Ben yayan yürüyeyim... Yalnız bir tek süvari candarma verin. Beraber gidelim." "At dışarı!" Nefer kolundan tuttu. O, sallana sallana çıktı.
VII
Rüyada gibiydi... Ne yapacaktı?.. Kime gidebilirdi bu yabancı yerde?.. Hükümet yok muydu?.. Başlarında kendilerinin hür, namuslarının emniyette olduğunu söyleyen bir hükümet yok muydu?.. "Oh!" dedi, "Sahi... kaymakama çıkmadım. Ona söylerim, yalvarırım, hatta tehdit ederim." Yürüdü... Hükümet konağına girdi: "Beyim... Akşam siz de vardınız... Kadınlarımızdan birisini kaçırdılar... Bir takip çıkarsanız." "Hay hay... Şimdi candarma kumandanına yazarım." "Efendim, ben ona gittim: Beni dışarı attı. Bu havada takip olmaz, dedi. Yalvardım... Bağırdım... Dinlemedi..." "Ya..." Düşündü... Herhalde kumandanın istemeyişinde bir sebep vardı... Pencereden baktı... Hakikaten kar çılgın gibi savruluyordu. "Peki... Siz gidin, ben çaresine bakarım." "Çok teşekkür ederim beyim." Rahmi çıktı. Söz almış demekti... Handa biraz oturdu... Öğleden sonra hükümete uğradı. Kaymakamın yanına girdi: "Beyim... Takip çıktı mı?.." "Haaa... Bak unutmuştum!" "Oh... beyim, nasıl olur ya?.." "Hem biliyor musun... Boşuna külfet... Nasıl olsa birkaç güne kadar getirirler." 129
