öngörülmüştür. Yargı önünde eşitlik, güvenlik hakkı, korunma hakkı, siyasal haklar ve kamu hizmetlerine ulaşma hakkı, seyahat özgürlüğü, yerleşim hakkı, vatandaşlık hakkı, evlenme, miras hakkı, düşünce, din ve vicdan hürriyeti hakkı, ifade özgürlüğü vb. birçok kişisel hak sayılmıştır. Taraf devletler, bu hak ve özgürlüklerin kullanılması sırasında kanun önünde eşitlik ilkesini güvence almakla yükümlüdür. Bu hakların kullanılması sırasında meydana gelebilecek her türlü ırk ayrımcılığı yasaklanmıştır[1].
Son olarak Sözleşme'de, taraf devletlerin irk ayrımcılığının önüne geçmek ve ortadan kaldırmak izlemeleri gereken politikalar ve hukuki süreçlerin üzerinde durulmuştur. Buna göre taraf devletler, gereken tüm tedbirleri almakla yükümlüdür.
2.2.5. Kadınlara Yönelik Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesine İlişkin Sözleşme
Kadının sosyal yaşamda, hak ve özgürlüklerini kullanması aşamasında ve hatta tüm hayatı boyunca erkeklerden farklı ve kötü muameleye maruz kalması yüzyıllardır süregelen evrensel bir sorundur. Her ne kadar İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi'nden bu yana olan süreçte kadınların insan hakları kavramı günümüze kadar gelişerek bir iyileşme gösterse de tarihsel süreç ve toplumların kültürel yapıları ile beraber değerlendirdiğimizde, hala erkeklerin hak ve özgürlüklerini kullanmaktaki rahatlıklarına oranla son derece yetersiz durumdadır[2].
- ↑ Her Türlü Irk Ayrımcılığının Ortadan Kaldırılmasına İlişkin Uluslararası Sözleşme, m. 5: “Sözleşmeci Devletler, bu Sözleşmenin ikinci maddesinde yer alan temel yükümlülüklerine uygun olarak, her türlü ırk ayrımcılığını yasaklamayı ve tasfiye etmeyi ve herkesin ırk, renk veya ulusal veya etnik köken ayrımcılığına maruz kalmadan, özellikle aşağıdaki hakları kullanırken hukuk önünde eşitlik hakkını güvence altına almayı taahhüt eder: a) Yargı yerleri ve adalet dağıtan her türlü organ önünde eşit muamele görme hakkı; b) Kişi güvenliği hakkı ile, Hükümet görevlileri veya başka bir birey grubu veya kuruluşu tarafından yapılan şiddete ve müessir fiile karşı Devlet tarafından korunma hakkı; c) Siyasal haklar, özellikle genellik ve eşitlik ilkelerine dayanan seçimlere katılma - seçme ve seçimlerde aday olma-, Yönetimde ve ayrıca kamusal işlerin icrasında yer alma kamu hizmetlerine ulaşma hakkı; d) Diğer kişisel haklar, özellikle: (i) Devletin hudutları içinde seyahat özgürlüğü ve yerleşim hakkı; (ii) Kendi ülkesine olduğu gibi bir ülkeden çıkma ve kendi ülkesine dönme hakkı; (iii) Vatandaşlık hakkı; (iv) Evlenme ve eşini seçme hakkı; (v) Tek başına veya başkaları ile birlikte mal ve mülke sahip olma hakkı; (vi) Miras hakkı; (vii) Düşünce, vicdan ve din özgürlüğü hakkı, (viii) Fikir ve ifade özgürlüğü hakkı; (ix) Barışçıl bir biçimde toplanma ve örgütlenme özgürlüğü hakkı; e) Ekonomik, sosyal ve kültürel haklar, özellikle: (i) Çalışma, işini serbestçe seçme, adil ve elverişli koşullarda çalışma, işsizliğe karşı korunma, eşit işe eşit ücret, adil ve elverişli gelir hakları; (ii) Sendika kurma ve sendikalara girme hakkı; (iii) Konut hakkı; (iv) Sağlık, tıbbi bakım, sosyal güvenlik ve sosyal hizmetlerden yararlanma hakkı; (v) Eğitim ve öğrenim hakkı; (vi) Kültürel faaliyetlere eşit olarak katılma hakkı; f) Ulaşım araçları, oteller, restoranlar, kafeteryalar, tiyatrolar ve parklar gibi halkın kullanımı için tasarlanmış yerlere ve hizmetlere eşit olarak ulaşma hakkı.”
- ↑ Acar, F; Kadınların İnsan Haklarının Geştirilmesi ve Ayrımcılığın Önlenmesinde Uluslararası Standart Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination Against Women (CEDAW) lar, Hukukta Kadın Sempozyumu, 2000, s. 46-48.
