2. ULUSLARARASI HUKUKTA YER ALAN AYRIMCILIK YASAĞINA İLİŞKİN DÜZENLEMELER
2.1. Genel Olarak
Ayrımcılığın, hukuki niteliği olan bir kavram şeklinde kullanılmasının tarihi eski olmasa da ayrımcılık çok eski zamanlardan beri toplumların esaslı sorunlarından biri olmuştur. Her dönemin koşuluna göre farklı bir nedene dayanan ayrımcılık, kimi zaman ırksal farklılıklar kimi zaman bazı milletlerin üstün görülmesi kimi zaman da belli zümrelerin devletleri yönetme şekline dayanan bir sistem içinde baş göstermiştir. Buna rağmen ayrımcılık ülkeler nezdinde büyük tarihi olaylar yaşanana dek, hukuki niteliğe kavuşmamıştır. Ayrımcılığın açıkça yasaklandığı belgeler ise günümüzden çok uzak değildir.
18. yy'ın ikinci yarısında İngiltere'de Sanayi Devrimi'nin etkisiyle, üretimde buharlı makineler kullanılmaya başlanmış ve buna bağlı olarak üretimde ciddi bir artış yaşanmıştır. Artan üretim sebebiyle ham madde ve pazar ihtiyacı git gide büyümüştür. Ham madde ve pazar arayışı Avrupalı devletlerarasında bir yarış haline gelmiştir. Buna bağlı olarak ise sömürgecilik yayılmıştır. Ayrıca üretimin artması, işçiye olan ihtiyacın artmasına sebep olmuş, işçi sınıfı güçlenmiş ve Sosyalizm ortaya çıkmıştır. Bunun yanı sıra, büyük göçler yaşanmış; genellikle aynı ırkların bir arada yaşadığı toplum düzenlerinden, çok kültürlü toplum yapılarına geçiş olmuştur. Böylece Sanayi Devrimi; yalnızca teknoloji alanında, ticari alanda ve ekonomik yapıda değişime neden olmakla kalmayıp, toplumların yapısının kalıcı olarak değişmesine sebep olmuştur[1].
Sanayi Devrimi ile sanayisi gelişen ülkeler arasında sömürgecilik yarışı artmış ve bu durum Birinci Dünya Savaşı'nın temel sebepleri arasında yerini almıştır. Birinci Dünya Savaşı'nın bir diğer önemli nedenlerinden biri ise Fransız İhtilali ile güçlenen milliyetçilik akımıdır. Milliyetçilik akımı ile ulus devlet bilinci artmış, bu nedenle toplumda meydana gelen ayrımcı eylemler de artmıştır. Paris Barış Konferansı'nda benimsenen Wilson
- ↑ Armaoğlu, F., 20. Yüzyıl Siyasi Tarihi, İstanbul, 2007, s. 80.
