Sayfa:Ceza hukukunda nefret ve ayrımcılık.pdf/50

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa istinsah edilmiş

suçlarını tamamen ayrı bir kanun olarak düzenleme gereği duyan yaklaşımlar da bulunmaktadır. Nefret suçlarını ağırlaştırıcı neden olarak düzenlemek ayrı bir yasa olarak düzenlemeye göre daha çok rağbet görmektedir. Ayrıca nefret yasası düzenleyen ülkelerin sayısı azdır. Örneğin, ABD, Çekya ve İngiltere'de ayrı kanunlar şeklinde nefret suçu yasaları yer almaktadır[1].

İngiliz Hukuku'nda nefret suçları ile ilgili 2008 tarihli “Irksal ve Dinsel Nefret Yasası” (Racial and Religious Hatred Act) ile özellikle Müslüman ve Hristiyanların din; Yahudi ve Sihlerin ise ırk olduğu şeklindeki tespitler yapılmıştır. Ayrıca yasayla birlikte inanmama özgürlüğünü kanun kapsamında düzenlenmiştir. Bu yönde kararlar da verilerek uygulamaya geçilmiştir[2]. 2008 tarihli “Ceza Adaleti ve Göç Yasası” (Criminal Justice and İmmigration Act) ile cinsel yönelimleri sebebiyle bazı gruplara karşı tehdit amacıyla kullanılan birtakım davranışlar suç olarak düzenlenmiştir[3]. Irk ve dine dayalı nefret ve cinsel yönelim İngiliz Hukuku'nda özel nefret yasaları ile korunmaya değer görülen karakteristikler arasındadır.

ABD'de federal anlamda 1990 yılında yapılan “Hate Crime Statistics Acts” (Nefret Suçları İstatistik Yasası) ile nefret suçları ayrı bir yasa olarak ilk kez mevzuatta yer almıştır. Ardından 1993'te “Hate Crime Sentencing Act” (Nefret Suçları Cezalandırma Yasası) ve 1994'te “The Violence Against Women Act” (Kadınlara Karşı Şiddet Yasası) ve 2009 tarihli “Hate Crime Prevention Act” (Nefret Suçları Önleme Yasası) gibi kanunlar yapılarak nefret suçları ile federal boyutta etkin bir mücadele hedeflenmiştir.

Ancak ayrı bir yasa yapma şeklindeki bu yöntem ABD'deki bazı eyaletler, İngiltere ve Çekya dışında çok fazla ülkede tercih edilmemektedir[4]. Nefret saikinin genel olarak tüm suçlara uygulanabilir nitelikte bir ağırlaştırıcı neden olarak düzenleyen AGİT'e taraf birçok ülke varken bazı ülkeler ise yalnızca belirli suçlar yönünden nefret saikini ağırlaştırıcı neden olarak belirlemektedir[5]. Bu şekilde yapılan düzenlemelerde, temel suçun cebir, şiddet ya da zorlama içeren bir suç olması gerekmektedir[6].

  1. ↑ Demirbaş, T.; Nefret Söylemi ve Nefret Suçları, DEÜHFD, C. 19, Özel sayı, 2017, s. 2700.
  2. ↑ Hall N.; Hate Crime, New York, 2013, s. 38.
  3. ↑ Öner, Mehmet Zülfi; İngiltere Hukuku'nda Nefret Suçları, TBB Dergisi, C. 27, S. 116, 2015, s. 99-100.
  4. ↑ Sınar, s. 1273.
  5. ↑ Demirbaş, s. 2700.
  6. ↑ Aytekin İnceoğlu, s. 115.
38
"https://tr.wikisource.org/w/index.php?title=Sayfa:Ceza_hukukunda_nefret_ve_ayrımcılık.pdf/50&oldid=165778" sayfasından alınmıştır