varlığı halinde tacizden söz edilebilmelidir. Söz konusu davranış kişiyi taciz etmeyi amaçlamasa dahi kanımızca, böyle bir sonuca neden olması bu fillerin taciz olarak değerlendirilmesi için yeterlidir.
TİHEK Kanunu'nun 3. maddesinde eşitlik ilkesi ve ayrımcılık yasağı düzenlenmiştir. Düzenlemeye göre; Devlet kamu kurum ve kuruluşları, meslek kuruluşları ayrıca gerçek ve özel tüzel kişilerine eşitliği sağlamakla mükelleftir. Ayrıca Devlet, farklı muamelenin önüne geçmek için birtakım görevler yüklenmiştir. İnsan hakları ihlallerini önlemek, olumsuz sonuçlarını ortadan kaldırmak için ayrıca adli ve idari tedbirleri almak da bu görev ve yükümlülüklerin içinde yer almaktadır. Kanun'un 5. maddesinde ayrımcılık yasağının kapsamı belirlenmiştir. Ayrımcılığın yasaklandığı hizmetlerin belirlenmesinin yanı sıra hizmetlerin planlaması, sunulması ve denetiminden sorumlu olan kişi ve kurumlar belirtilerek bu kişi ve kurumaların yükümlülükleri belirlenmiştir. Buna göre kamu kurum ve kuruluşları farklı engelli grupların ihtiyaçlarını gözeterek makul düzenlemeleri yapmakla yükümlüdür.
Kanun'un 7. maddesinde ayrımcılık iddiasının ileri sürülemeyeceği haller ve istisnaları yer almaktadır. Buna göre belirli bir işin gereği olarak aranan nitelikler,
253 6701 sayılı TİHKK, m. 3: “1. Herkes, hukuken tanınmış hak ve hürriyetlerden yararlanmada eşittir. 2. Bu Kanun kapsamında cinsiyet, ırk, renk, dil, din, inanç, mezhep, felsefi ve siyasi görüş, etnik köken, servet, doğum, medeni hal, sağlık durumu, engellilik ve yaş temellerine dayalı ayrımcılık yasaktır. 3. Ayrımcılık yasağının ihlali halinde, konuya ilişkin görev ve yetkisi bulunan kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları ihlalin sona erdirilmesi, sonuçlarının giderilmesi, tekrarlanmasının önlenmesi, adli ve idari yoldan takibinin sağlanması amacıyla gerekli tedbirleri almakla yükümlüdür. 4.Ayrımcılık yasağı bakımından sorumluluk altında olan gerçek ve özel hukuk tüzel kişileri, yetki alanları içerisinde bulunan konular bakımından ayrımcılığın tespiti, ortadan kaldırılması ve eşitliğin sağlanması için gerekli tedbirleri almakla yükümlüdür.”
3 6701 sayılı TİHKK, m. 5: “1. Eğitim ve öğretim, yargı, kolluk, sağlık, ulaşım, iletişim, sosyal güvenlik, sosyal hizmetler, sosyal yardım, spor, konaklama, kültür, turizm ve benzeri hizmetleri sunan kamu kurum ve kuruluşları, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları, gerçek kişiler ve özel hukuk tüzel kişileri, yürüttükleri faaliyetler bakımından bu hizmetlerden yararlanmakta olan veya yararlanmak üzere başvurmuş olan ya da bu hizmetler hakkında bilgi almak isteyen kişi aleyhine ayrımcılık yapamaz. Bu hüküm kamuya açık hizmetlerin sunulduğu alanlar ve binalara erişimi de kapsar. 2. Birinci fıkrada belirtilen hizmetlerin planlanması, sunulması ve denetlenmesinden sorumlu olan kişi ve kurumlar, farklı engelli grupların ihtiyaçlarını dikkate almakla ve makul düzenlemelerin yapılmasını sağlamakla yükümlüdür. 3. Kamu kurum ve kuruluşları, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları, gerçek kişiler, özel hukuk tüzel kişileri ve bunlar tarafından yetkilendirilenler, taşınır ve taşınmazları kamuya açık bir şekilde sunarken bu malları edinmek veya kiralamak isteyenler ile bunlar hakkında bilgi almak isteyenler aleyhine, bunların kiralanması, kira akdinin şartlarının belirlenmesi, kira akdinin yenilenmesi veya sona erdirilmesi, satışı ve devri süreçlerinin hiçbirinde ayrımcılık yapamaz. 4. Demek, vakıf, sendika, siyasi parti ve meslek örgütlerine, ilgili mevzuatlarında veya tüzüklerinde belirtilen istisnalar dışında üye olma, organlarına seçilme, üyelik imkanlarından yararlanma, üyeliğin sonlandırılması ve bunların faaliyetlerine katılma ve yararlanma bakımından, hiç kimse aleyhine ayrımcılık yapılamaz.”
255 6701 sayılı TİHKK, m. 7: “1. Bu Kanun kapsamında ayrımcılık iddiasının ileri sürülemeyeceği haller ve istisnalar şunlardır: a) İstihdam ve serbest meslek alanlarında, zorunlu mesleki gerekliliklerin varlığı halinde
