İçeriğe atla

Sayfa:Carel Zwollo.pdf/29

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa istinsah edilmiş

27

Papua Yeni Gine'den çekildi ve Hollandalı aileler memleketlerine geri döndüler.

Annem hiçbir zaman ev hanımı olmak istememişti. İkinci Dünya Savaşı sırasında babamla Zwolle'da (Doğu Hollanda'da bir şehir) bir tenis kortunda tanışmışlar. Dedem Cornelis De Bruijn, (annemin babası) orada Noordoostpolder'da, (deniz seviyesinin altında tarıma elverişli hale getirilmiş toprak) genel sekretermiş ve o şehirde bir çalışma ofisi varmış. Almanlar savaş zamanında set çekilerek kazanılmış topraklara, "polder"e, çok önem vermişler; çünkü yeni kazanılmış verimli arazi onların ordusuna gıda sağlıyordu. Dedemin orada iki görevi varmış: Resmi görevi Almanlar için bu “polder”in yönetimi, gizli görevi ise, binlerce öğrenciyi ve genci denizden kazanılmış topraklarda, "polder"larda saklamak. Dedem öldükten sonra mezarına gittiğimde pek çok kişinin ona saygı duyduğunu öğrendim. Yüzlerce Hollandalı genci savaştan kurtarmıştı.

Babam sportif birisiydi ve annem bana, bir gün evin aşağısında bulunan kanaldaki köprüde beraber küçük bir balıkçı teknesi gördüklerini ve babamın onun omzuna sarılıp, "O küçük tekneyi görüyor musun? Bir gün böyle bir tekne alacağız, bagajımıza koyup dünyanın sonuna gideceğiz,” dediğini söyledi. Babam annemin masallara inandığını bilmiyormuş ve o gün annem Dick Zwollo ile evlenip, dünyanın sonuna birlikte gitmeye karar vermişler.

Biz çocukken annem bizi masallarla eğitti. Evimizde bol bol çocuk kitapları vardı ve annem bize onları tekrar tekrar okurdu. Bize her zaman, "Dünya insanları oyuncu olduğu bir tiyatrodur. Gerçek ve hayali dünya arasında çok az fark vardır; fakat çocukları bir özelliği vardır ki; onlar, gerçek ile hayali çok iyi ayırt edebilirler. Yine de masalları dinlemeyi seviyorlar. Tüm masallar yetişkinler tarafından yazılır. Eğer bir kahraman olmak istiyorsanız ve cesursanız, masalları gerçekleştirebilirsiniz," derdi.


Annemin Hollanda'ya döndükten sonra radyo programı yaptığı Kootwijk'teki radyo binası. Bu binanın yanında 300 metre yüksekliğinde bir anten vardı. Bina 1920'li-30'lu yıllardaki Art-Deko mimarlik stilini yansıtıyor. Öndeki havuzun işlevi güçlü radyo akülerini soğutmak içindir. Binanın önünde Art-Deko sembolleri bulunuyor. Eski radyo binası günümüzde müze, konferans salonu, evlenme törenleri ve müzik konserleri amacıyla kullanılıyor.

Makassar'daki radyo binası. Annem 1947 yılında burada çocuk radyo programları yapmaya başladı. Önde iki Endonezyalı. Birisi tipik bir şapka kullanıyor, öbürünün kafasında güneşten korunmak için bir örtü var.