ve yazdıkları senedi olduğu gibi bırakıyorlar ve maiyetlerile birlikte hazır bulunan atlarına binerek hemen kaçıyorlar.
Suvari Alay Kumandanının ve Topçu Alay Kumandanının vâlinin, geceyi hükûmet dairesinde geçirmekte olduğunu bilmedikleri kabul edilemez. Mutasarrıftan ziyâde valinin tevkifi mühim olduğu da meydanda idi. Binaenaleyh, malûm şahısların kaçışlarında müsamaha olduğu muhakkaktır. En zayıf tefsire göre, malûm şahısların maiyetindeki beş on silâhlı jandarma ve Kürt ile çarpışmaktan büyük fenalık çıkabileceği vehmi Malatyadakileri —endirekt— tedbire sevketmiş ve bu şahısları ürküterek kaçırmayı tercih ettirmiştir denilebilir.
10 Eylülde İlyas Beye verdiğim talimatta başlıca zikrettiğim noktalar:
I — Kaçakların sür'atle yakalanmaları,
2 — Kürtlük cereyanına aslâ müsaid zemin bırakılmaması,
3 — Malatyada Mutasarrıflığın Jandarma Kumandanı Tevfik Bey tarafından deruhte edilmesi, münasib ve namuslu, hamiyetli bir zâtın da Harputta vilâyet makamını sür'atle işgal etmesi,
4 — Malatya ve Harputtaki hükûmet kuvvetlerini tamamen ele alarak, millet ve vatan aleyhine hiç bir icraata meydan verilmemesi,
5 — Kaçaklara verilmeden imha edileceğinin tamimi ve namuslu halkın hakikatten haberdar edilmesi,
6 — Millî mevcudiyetimizi tehlikeye sokacak olan ecnebi askerine de mukabele olunacağının gözönüne alınması ve tertibât ile tedbirlerinin bildirilmesinden ibaret idi.
