gece Etem'le birlikte döndüğünü ben bilmiyor muyum sanki?
— O gece ben Vidos'a değil, evvelsi gün Bakırköy'ündeki akrabalarıma gitmiştim. Hani geçen yaz, seninle de bir defa birlikte gittiğimiz akrabalarıma... Sonra Etem'le ben Vidos'ta buluşmuş değil, yolda gelirken geçirdiğim bir araba kazası üzerine ona Hazinedar çiftliğinde rastlamıştım...
— Bunlar hep masal! Sen evvelsi gün doğruca Vidos'a gittin, orada Etem'i buldun...
— Ne münasebet?
— Benden saklama, ben her şeyin farkındayım...
— Darılma ama, sen benim bildiğimden de fazla hayalci bir çocukmuşsun!...
— Hangi hayal? Senin maksadın arada beni atlatıp çingene hayatını kendi başına tetkik etmek!
— Bunlar hep senin kuruntun! O gün Bakırköy'den gelirken yolda benim başıma gelenleri sana bir anlatsam...
— Martaval dinlemeğe vaktim yok...
— İnanmazsan Etem'i görünce sor!...
— Meyhaneciden şahit istemişler, bozacıyı göstermiş !
— Yok ama Etem, benden çok senin ahbabın!...
— Yabanın çingenesi benim neden ahbabım oluyormuş?...
İrfan'ın bu ters ters cevapları üzerine ben artık sustum, hiç çenemi açmadan birkaç dakika öyle put gibi durdum ve biraz sonra canım sıkılmaya başlamış olduğu için kalkacak oldum:
— Ey, artık bana müsaade, ben kaçıyorum!...
