tinde oralarda böyle cümbüş nedir görmeyen etraftaki korucular, bahçıvanlar, çobanlar, köşklerden fırlayan ahretlikler, hizmetçiler boyuna bize doğru koşuyorlardı.
Nihayet çadırların en yaşlısı ve hatırlısı olan beyaz köse sakallı adam yanımıza yanaştı, önce yerden temenna ile bizi selâmladı. Sonra Etem'e dönerek,
— Kesin gayrik... -dedi-. Zere dayandı iş zamanı, bulaşsın her kişi işine artık...
Cümbüş durunca şoparlar başladılar:
— Ha veresin bir beş paracık bana paşa beyim!...
— Ha buyurasın bir metelikçik de bu öksüze, Mevlâm bereket versin kesenize!...
— Ha toslayasın bana da bir iki mangırcık, çok mudarla (hazin) bir dua edeyim size!...
Ben çocuğa dört metelik göstererek,
— Haydi et sen duanı da vereyim sana bunları!
Şoparın sevinçten ağzı kulaklarına vararak ellerini havaya doğru açtı ve sırıtarak şu duayı tutturdu:
Yalvarınım mevlâya
Düşmeyesin belâya!...
Düşesin genç yaşında
Bir gözleri elâya!...
Arkadaşla ben,
— Amin!...
Şopar,
Şoparlar oynar hampor...
Dalemin (babamın) sırtı kambur.
Ha versin Odel (Allah) sana:
Çil çil altın bir kalbur!...
38
