— Beğendiğin yere, beğendiğin kapıya git, dava aç; haydi benden sana izin... İşte bir daha söylüyorum: Eşşoğlu eşşeklik sende ki...
Bu sefer sabrım tükendi, oradakilerin bana istihfafla bakışları karşısında artık bende metanet filan kalmadı, masaların üzerinde duran sürahiyi kapınca bütün hızı ile herifin kafasına indirirken, baktım, arkadan kuvvetli bir çift el bileğimden yapıştı. Meğer yanlarındaki masada içenler, bunların sıkı fıkı ahbaplarından ve benim bileğimi tutan da, ahbapların içindeki kabadayılardan Kasımpaşalı Hüsamettin Kaptanmış...
Artık berikilerle büsbütün selâmı sabahı kestim. Kaç aydır, Sulukule'yi, Aksaray'ı, Balat'ı, Fener'i unuttum. Çakır Emine'nin mektubunu da yırtıp süprüntü tenekesine attım.
Artık gözümde ne Emine var, ne bilmem ne! Hatta Nazlı'yı filan da bu sefer gönlümden tamamiyle dehledim. Ve şimdi öyle duruldum, öyle duruldum ki, arasıra Etem'le kahvede filan buluştuğumuz zamanlar hiç çingenelerden değil de hep başka şeylerden konuşuyoruz. Benim yüzümden başı yarıldıktan sonra Etem'e de büsbütün bir sakinlik ve sessizlik geldi. Hem, eski arsızlıklarını da bıraktı. Şimdi artık benden kendisi bir kahve parası bile istemiyor, yalnız arasıra bahçemizi bellemek, odunlarımızı yarmak, pazardan bize öteberi almak gibi işlerimize baktıkça ben kendisine birkaç para verirsem alıyor. Benim artık çingenelere ait
her şeyi, her hatırayı zihnimden ve gönlümden
