mezardan başını kaldırsa da şimdi senin şu haline bir baksa, sana neler demez? Dün Atıf Bey geldi (akrabamızdan bir zat). Senin bu yaptıkların için bana söylemediğini bırakmadı. Kaç yıldır taksit verilmediği için Evkafta ipotek olan Üsküdar'daki dükkân için galiba bu ay başı Evkaf, İcraya başvuruyormuş... Haydi bakalım, gelsinler de şimdi bunu, senin çingenelerin, kadeh arkadaşların kurtarsınlar! Ne olacak bu halin sonu? Hazıra dağ dayanmaz. Yirmi beş yaşına geldin, hâlâ bir baltaya sap olamadın, hâlâ hazır yiyorsun... Hazıra dağ dayanmaz... Eğer bu çingenelerden ayrılamıyorsan, ben razıyım, Nazlı'yı mı alacaksın, Emine'yi mi alacaksın, hangisini alacaksan, nikâhla al bari de bu israfın ardı kesilsin biraz... Vakıâ bize çingene gelin yakışmaz ama, ne yapalım? Dün Atıf bey de öyle diyordu:
— Zararın neresinden dönülürse kârdır. Oldu ola- cak, Sulukuleli mi alacak, Litroz'lu mu, Vidos'lu mu, Büyükdere'li mi? Kimi alacaksa alsa da bu çıkmaz yol kapansa!...
İşte ben de yine söylüyorum. Senin o hiç durmadan hep hayhuy, hep rakı şarap, hep çalgı âhenk içinde geçen bu gidişinin sonu berbat... Bak sana son sözüm, işte benim bir ayağım çukurda... Sonra sen, perişan, sefil kalırsın!...
Annemin bu acı sözleri iki gündür beni fena düşündürüyor.
Şimdi bu serlevhayı görenler, sanacaklar ki, galiba Etem'in yamyamlığı da varmış... Fakat adam
