akşam şunun şurasındaki incirlerin altında çilingir sofrasını kurup bir papaz uçuralım! -dedi.
— Dediğim gibi, anlaşılıyor Vehbi'nin kerrakesi! Ancak, sana peşin haber vereyim ki, onlar, kızlarının dünyada başkası ile sevdalanmasını, âşıkdaşlık yapmasını istemezler,
— Canım, zaten ortada böyle bir şey yok!
— Yok amma, herifin, günün birinde kızın sana abayı yakacağını söylemesinde dalavere var!
— İşte ben de onun için işi sana açıyorum; bu akşam birlikte gidelim diyorum ya!...
— Peki, gidelim, bakalım, devran aynası ne çehre gösterecek?
— Vay küçük beyağalar, hoş geldiniz!
— Hoş bulduk!
Herifi dikkatli bir süzdüm, gerçekten kısarak boylu, kösele çehreli, sırım gibi; elleri, kolları, yüzü koyu kurşuni dövmeler içindeydi.
Küçük, çekik ve biraz ağrıklı gözleri insanın yüzüne bakarken felvecri okuyordu. Alnındaki kırışıklar bir hayli maceralar geçirmiş insanların alınlarındaki ve yüzlerindeki kırışıklara benziyordu.
Kömürden daha kara olan sivri uçlu, uzun bıyıkları, şakaklarından sarkan kahve telvesi rengindeki saçlarına pek uymuyor, boyama bıyığa benziyordu. Yaşı, kırkla kırk beş arası görünüyordu. Sırtında kolları, yakaları kırmızı iplikle hiristo tiyelli, düz siyah bir mintan, belinde vişne çürüğü bir kuşak, dizlerinde,
arkası avcı yamalı, paçaları dar bir avcı pantalonu,
