Beni göstererek,
— Te, peşincesinden süylemiştim bizim beyağaya ki bu deli dünyada benim bilmediğim beş vakit namazdır!
— Oldu olacak, bari, sen şu kendinin de süt besüt ne olduğunu, bir anlatsana bize!...
— Onun sıracığı gelecektir elbette bir gün, hele birazacık daha ilerletelim sizinle ahbaplığı, o zaman onu da anlatırım size...
— Peki, şimdi bizim arkadaşın (İrfan'ın) işi ne olacak?
— Hangi işi?
— Şu sizin çadırlarda çapraşık bir işi varmış onun?
— Sahiden üyle... Mübarek çocukcağızın işi çapraşık ki çapraşık...
— Senin anladığın nedir bakayım bu işlerden?
— Benim anladığım, açıkçasını diyivereceğim: Sizin bu arkadaş, bilirsiniz, acayip bir mahluktur. Var idi bir acayip mahluk da bizim çadırlarda... Amma bunlardan sizinki beygir, bizimki kısrak... Te arada fark bu kadar... Haniya nasıl derler, menşur bir söz vardır:
«Tenceres yuvarlandika
O kapake arkadaş»
Yaniya onun gibi, bu ikisi de yuvarlandılar, bizim Topçularda biribirlerini yakaladılar. Yok ortada şincilik bir fenalık amma, ey, insan oğlu bunlar, ne olur, ne olmaz deyip biz tuttuk bizim yarım diloyu (yarım deliyi) aşırdık bizim çadırlardan uzak yere... Zere bilirsiniz, bu kadın ezkaza ilen kaptırdı mı herhangi birine gönülcüğünü, artık tutasın kelin perçeminden!
Zati ülmüştür kocacığı yeni, var onun acısı yüreciğinde
