Nevrûz-ı İştiyâk
Nevrûz-ı İştiyâk
Ben, gözlerimin önümde, sükût u ummîd ile,
Memnûn ü bîhaber, halecansız, gurursuz,
Şehrâh-ı 'ömrü kat' ediyordum fütursuz.
Mahfûz u müstetîr gibi bir nahl-i bîd ile
Pîrâmenimde vardı bir âsâyiş-i zılâl;
Tehzîd ederdi ömrümü bir samt-ı hoşmeâl...
Bir gün degişti râh-ı hayatım, bütün yolum
Memlû göründü nûr u terâneyle serteser;
Duydum, o gün gezindi hayatımda ra'şeler.
Hemrâha ihtiyacını hisseyleyen kolum
Bir ra'şe-i nevînle o gün düştü, titredi;
Kalbimde güldü, agladı bir hiss-i mübtedî.
Bir dest-i tesliyet aradım vaz'-ı kalb için;
Bir seyr-i fi'l-menâm ile bîfikr ü bîkarar,
Kaldım miyân-ı râh-ı tesadüfte lerzedâr...
Buldum yolumda ben seni ey mihriban o gün.
Cenab Şahabeddin