Meşgale-i Rûzmerre
Meşgale-i Rûzmerre
Her gün akşama kadar ruhumı teftiş iderim
İnfiâlât ile leb-rîz olan ol hoş 'âlem
Olur efkârıma baziçe, niçündür bilmem,
Anı teftiş ile ehvenleşir ol evcâ-ı serim.
Gördüm, ruhıma sevk-i nigâh iyler isem,
Kalmış âlâm arasında bütün ümniyelerim,
Leb-be-leb bîster-i kalbimde kelâl ü kederim,
Sîne-ber-sîne dilimde yatıyor derd ü elem!...
Sâ'at on bir buçuk; akşam oluyor; işte güneş
Batıyor; herkes ider hânesine dogru şitâb.
Bekliyor herkesi bir pencere ardında bir eş.
Durmayın anları bekletmeyin ey hurremler!
Durmayın bende, beni çünkü odamda bekler
Bir soğuk 'uzlet ile birde siyah kablı kitab!