Meşcere-i Sa'adet

Semâdan bir sehâb-ı rûşen asâ mâh-ı enver
Bütün arza dökerdi bir ziyâ-yı lâciverdi;
Bütün ormana bir hüsn-i semâvi bahş iderdi
O nûr-ı laciverdî, ol ol kebude-i münevver.
Bu ormanda iki mest-i şebâbın zıll-ı zerdi
Düşerdi hâke mehtâbın ziyâsıyla beraber.
Çekerdi ol delikanlı ile ol taze duhter
Muhabbet namını verdikleri bir tatlı derdi!
İki sevdâzede nûr-ı zelâl içre giderdi;
Delikanlı: «Evet» dirdi ne söylerse ol duhter;
Delikanlı ne söylerse o kız tasdik iderdi.....
Ol çifte nevcivân bir bûseyi taksîm iderken,
«Bu ormandır sa'adetle hemagûş oldıgı yer!»
Diyordı şûh-ı sevdâ durdâ bir nahl-i terden!