Münâcât (Cenab Şahabeddin)

Münâcât

Arıyor secdelerde dîdelerim
Her gece pür-sitâre küngürüde
Düşüp üstünde ağlamak dilerim
Söyle ey Tanrı! Dizlerin nerede?

Ta'n ü tecrîm eder mi dâd-ı Hudâ
Küre üstünde, kirlilikle bizi?
Küreyi kim çamurdan etti binâ?
Kim çamurdan yarattı kalbimizi?

Ufk-ı eb'âdı geçmiyor sesimiz
İnleriz gerçi altı bin senedir:
Gök sağır, yer sağır, hevâ dilsiz...
Mücrim-i âciziz biz, ey Kadir.

Doludur afv ile sebû-yı semâ
Cürm ile pür-lekeyse rûy-ı zemin
Aç sebû-yı semâyâ bir mecrâ
Beşeriyyet bütün temizlensin!

Afv ile setr için günahımızı,
Arz-ı me'yûsa Rabbim at elini,
Dinledim altı bin yıl âhımızı
Yeter ey Hâlık'ım, uzat elini.

Cenab Şahabeddin