Leylâ vü Mecnûn/Dîbâce
Ey neş’et-i hüsni aşka te’sîr kılan
Aşkiyle binâ-yı kevni ta’mîr kılan
Leylî ser-i zülfini girih-gîr kılan
Mecnûn-ı hazîn boynına zencîr kılan
Dutsam taleb-i hakîkate râh-ı mecâz
Efsâne behânesiyle arz etsem râz
Leylî sebebiyle vasfun etsem âğâz
Mecnûn dili ile etsem izhâr-ı niyâz
Lutf ile şeb-i ümîdümi rûz eyle
İkbâlümi tevfîk ile firûz eyle
Leylî kimi lafzumı dil-efrûz eyle
Mecnûn kimi nazmumı ciger-sûz eyle
İlâhî Leylî-i sırr-ı hakîkat serâ-perde-i vahdetten iktizâ-yı zuhûr edüp tecellî-i cemâliyle fezâ-yı sûreti müzeyyen etdükde ve Mecnûn-ı rûh ser-geşte-i bâdiye-i gaflet iken ol şa‘şa‘a-i cemâli görüp inân-ı ihtiyârı elden getdükde eğer, alâka-i âbâ-ı ulvî ve râbıta-i ümmehât-ı süflî ol lezzet-i cân-fezâya ve meserret-i dil-küşâya vâkıf olmayıp firîb-i mevâız-gûne ve hîle-i nesâyih-nümûne ile müharrik-i silsile-i inkıtâ-ı peyvend-i visâl ve müdebbir-i vesîle-i infisâl-i akd-i ittisâl olmak etseler, tevakku‘ oldur ki ne ol Leylî-i âlem-ârâya bu takrîr ref‘-i hicâb-ı cismânîde mûcib-i te’hîr ola ve ne ol Mecnûn-ı cihân-peymâya bu tezvîr nefy-i sûret-i nefsânîde bâis-i taksîr ve eğer behâne-i fesâne ile aşk-ı hakîkî ve hüsn-i ezelîden fudalâ-yı belâğat-pîşe ve buleğâ-yı fesâhat-endîşe cevâhir-i esrârı rişte-i izhâra çeküp ve semere-i ağmâzı şecere-i ibâretde gösterüp nikâb-ı hafâ ve hicâb-ı anâ ref‘ etmek etseler, terakkub oldur ki, hüsn-i müsâadet-i Sübhânî ve lutf-ı muâvenet-i Rabbânî husûl-i mertebe-i vusûle ve huzûr-ı derece-i zuhûra mümidd olup Leylî-i tehayyülât-ı hâslarına ve Mecnûn-ı hüsn-i ihlâslarına ihânet-i teşnî‘-i süfehâdan ve zillet-i i‘tirâz-ı bülehâdan ki ıtlâk-ı taarruzları eş‘âra ve tasavvur-ı meâyibleri güftara mesâbe-i ta‘n-ı bîhûde-i Leylî ve menzile-i men‘-i bî-fâide-i Mecnûndur, mümteni’üt-te’sîr ola ve eğer bu fakîr-i müstehâm Fuzûlî-i bî-ser-encâm gâyet kıllet-i bidâat ve nihâyet-i naks-i emtia-i fesâhat ile istid‘â-yı indirâc-ı silk-i erbâb-ı hakâyık ve temennâ-yı inhırât-ı silsile-i ashâb-ı dekâyık edüp hizâne-i hüsn-i Leylî teshîri ve harâbe-i aşk-ı Mecnûn ta‘mîrine âzim olur. Tarassud oldur ki ol tarz-ı hâme ve nakş-i nâme ahsen-i vech ile müyesser olup hikâyet-i Leylî kimi âlem-gîr ve mahabbet-i Mecnûn kimi bekâ-pezîr ola... V’Allahü’l-mu‘în ve bihi’t-tevfîk.