Leylâ vü Mecnûn/2901-3000
2901 Kimdür ki cihânda fânî olmaz
Devr-i feleğün amânı olmaz
2902 Dünyâ yedi başlu ejdehâdur
Endîşe-i ülfeti hatâdur
2903 Her lutfınadur defîne min kahr
Her şehdinedür karîne min zehr
2904 Devrân üzerindedür zemâne
Elbette gelen geder cihâna
2905 Erbâb-ı zemâneye verüp pend
Bu şi‘ri ne hoş demiş hıred-mend
Gazel
2906 Bu âlem kim gönül kaydın çekersen mihnet ü gamdur
Fenâ ser-menzilin seyr eyle kim bir hoşça âlemdür
2907 Anup tenhâlığı kabr içre nefret kılma ölmekden
Tarîk-i üns dut kim her avuç toprak bir âdemdür
2908 Değül muhkem cihân mülkinde her bünyâd kim kılsan
Fenâ mülkinde dut menzil kim ol bünyâd muhkemdür
2909 Ecel âlâyiş-i havf ü hatâdan kurtarur nefsi
Bu cevher kîmyâ-yı devlete iksîr-i a‘zamdur
2910 Kemâl–i aşk-ı insan mevt ilendür râh-ı hikmetde
Belî mücrâ kılan hükmün misâlin nakş-ı hâtemdür
2911 Bahâr eyyâmı girsen lâle-zâra hâkün cezasın
Muhakkar görme kim her zerre bir câm ile bir Cemdür
2912 Esîr-i nefsdür ehl-i cihân bilmez fenâ kadrin
Fuzûlî terk tevfîki sana ancak müsellemdür
Tamâmî-i sühan
2913 Leylî gül-i gülşen-i letâfet
Çün gördi hazân yeliyle âfet
2914 Pâ-mâl-i hazân olup bahârı
Encâma yetişdi rûzgârı
2915 Bî-çâre anası açdı başın
Başından aşurdı kanlu yaşın
2916 Kâfûrını tökdi zağferâna
Sûz-ı dil ile gelüp figâna
2917 Ahıtdı gözinden eşk-i gül-gûn
Söylerdi ki ey garîb-i mahzûn
2918 Sensüz n’ederem hayâtı bâkî
Min-ba‘d men ölmek iştiyâkı
2919 Çoh ağlayup etdi âh ü nâle
Ağlar kim olursa beyle hâle
2920 El-kıssa dutup tarîk-i mâtem
Ol vâkıaya yığıldı âlem
2921 Ahyâ-ı Arabda kopdı şîven
Yanmışlara evler oldı külhan
2922 Ta‘zîm ile dutdılar azâsın
Kabrin düzüp urdılar binâsın
2923 Ten oldı mukîm-i arsa-i hâk
Rûh oldı karîn-i evc-i eflâk
2924 Şevk ehline kurb hâsıl oldı
Deryâsına katra vâsıl oldı
Bu Mecnûnun Leylî vefâtından haber eşitdüğidür
ve
Hasretle dünyâdan getdüğidür
2925 Mihnet çemeninde gül derenler
Âlemde yaman haber verenler
2926 Gam nüshasın eyleyende tahrîr
Vermişler ana bu nev‘ teşhîr
2927 Kim Zeyd-i sitem-resîde-i zâr
Ol vâkıadan olup haberdâr
2928 Fi’l-hâl kılup azîmet-i râh
Mecnûn-ı hazîni etdi âgâh
2929 K’ey şîfte-i şikeste-tâli‘
Efsûs ki sa‘yün oldı zâyi‘
2930 İdbâr tılısmun etdi bâtıl
Bu meşgaleden dahi ne hâsıl
2931 Bâzâr bozıldı yığ bisâtun
Bu silsileden kes irtibâtun
2932 Leylî sana verdi zindegânî
Sen ol bâkî ol oldı fânî
2933 Sen sadkası olduğun perî-veş
Oldı sana sadka ey belâ-keş
2934 Azm-i reh-i cennet etdi ol hûr
Firdevs makâmın etdi ma‘mûr
2935 Mecnûn ki haberden oldı âgâh
Sûz-ı ciger ile çekdi bir âh
2936 Kim gulgulesin hem ol zamanda
Cânânı eşitdi ol cihânda
2937 Az kaldı ki nâlesiyle dildâr
Ol hâb-ı ecelden ola bîdâr
2938 Bir lahza bülend olup hurûşı
Düşdi yere getdi akl ü hûşı
2939 Çün geldi özine çekdi nâle
Yağdurdı hazânı üzre jâle
2940 Ta‘ne sözin etdi Zeyde bünyâd
K’ey sâkî-i bezm-i zulm ü bî-dâd
2941 N’etdüm sana kasd-ı cânum etdün
Kasd-ı dil-i nâ-tüvânum etdün
2942 Kıydun men-i zâr ü nâ-tüvâna
Urdun sitem âteşini câna
2943 Zehr idi meğer bu verdüğün câm
Kim merg peyâmın etdi i‘lâm
2944 Bir mûr-çeye nedür bu kîne
Fûlâda dözer mi âb-gîne
2945 Te’sîr-i setemden ictinâb et
Bârî bu günâha bir sevâb et
2946 İlet meni yâr olan diyâra
Şem‘ eyle meni mezâr-ı yâra
2947 Düşdi yola oldı Zeyde hem-râh
Bir hâl ile kim neûzü bi'llâh
2948 Çün gördi mezâr-ı gül-izârın
Düşdi vü kucakladı mezârın
2949 Göğsini kılıp lahid kimi çâk
Merkad kimi saçdı başına hâk
2950 Kabr üzre ahıtdı kanlu yaşın
La‘l eyledi yaşı kabri daşın
2951 Yer yüzin edüp sirişk memlû
Geçdi yere ol sirişkden su
2952 Oldı dür-i eşk-i bî-karârı
Kabr içre nigârınun nisârı
2953 Göz yaşını eyledi muhâtab
K’ey tîre şeb-i firâka kevkeb
2954 Çıhmak sana oldı şimdi vâcib
Kim oldı ol âftâb gâib
2955 Bir burcı makâm dutmış ol mâh
Kim olmaz ana nesîm hem-râh
2956 Sen durma eğer mürüvvetün var
Gir toprağa anı iste zinhâr
2957 Gör handadur ol dür-i yegâne
N’etmiş ana âfet-i zemâne
2958 Pâ-bûsın edüp yetür niyâzum
Bildür bu tazarru‘ ile râzum
2959 Ke’y şem‘ nedür bu ictinâbun
Men bahtı siyâhdan hicâbun
2960 Câm-ı mey-i gam dutanda âlem
Sen içmiş idün bu câmı men hem
2961 Mest etdi meğer seni bu bâde
Kim bezmde durmadun ziyâde
2962 Bir nâdire şem‘ idün şeb-efrûz
Düşdi sana zevk-i aşkdan sûz
2963 Bir niçe zaman eğerçi yandun
Sûz-ı dile durmadun usandun
2964 Bî-dârlığa getürmedün tâb
Şehlâ gözün oldı mâil-i hâb
2965 Hem-râhum idün bu yolda ey mâh
Hem-râhı koyup geder mi hem-râh
2966 Eflâke tefâhur eyle ey hâk
Kim oldı defînün ol dür-i pâk
2967 Zülfine muârız olma ey mâr
Kim anda mukîmdür dil-i zâr
2968 Hâline taarruz etme ey mûr
Kim bağludur anda cân-ı mehcûr
2969 Ey ömr gel imdi başa sen hem
Kim çeşmüme tîre oldı âlem
2970 Âlem hoş idi ki var idi yâr
Çün yâr yoh olmasun ne kim var
2971 Ey cân ten-i hasteye vedâ‘ et
Bir haste ile yeter nizâ‘ et
2972 Müştâkunem ey ecel kerem kıl
Def‘-i elem eyle ref‘-i gam kıl
2973 Kurtar meni ıztırâb-ı gamdan
Ver müjde vücûduma ademden
2974 Âyînemi eyle jengden pâk
Kıl perde-i i‘tibârumı çâk
2975 Ref‘ et ne ise arada hâil
Eyle meni ol nigâra vâsıl
2976 Teklîf-i visâl eder mana yâr
Bir yerde ki yohdur anda ağyâr
2977 Men getmemek eylesem hatâdur
Senden mana bir meded revâdur
2978 Bi'llah mededümde kılma ihmâl
Kim bahtuma yüz verüpdür ikbâl
2979 Yâ Rab mana cism ü cân gerekmez
Cânânumsuz cihân gerekmez
2980 Min-ba‘d zelîl ü hâr kılma
Ser-geşte-i rûzgâr kılma
2981 Efganda iken gedüp karârı
Oldı bu gazel dilinde cârî
Bu gazel Mecnûn dilindendür
2982 Yandı cânum hecr ile vasl-ı ruh-ı yâr isterem
Derd-mend-i firkatem dermân-ı dîdâr isterem
2983 Bülbül-i zârem değül bîhûde feryâd etdüğüm
Kalmışem nâlân kafes kaydinde gül-zâr isterem
2984 Dehr bâzârında kâsiddür metâ‘-ı himmetüm
Bu metâ‘ı satmağa bir özge bâzâr isterem
2985 Fânî olmak isterem ya‘nî belâ-yı dehrden
Râhat-ı cism-i zaîf ü cân-ı efgâr isterem
2986 N’ola ger kılsam şeb-i hicrân temennâ-yı ecel
N’eyleyem çohdur gamum def‘ine gam-hâr isterem
2987 Çün bekâ bezmindedür dildâr men hem durmazem
Bu fenâ deyrinde bezm-i vasl-ı dildâr isterem
2988 Ey Fuzulî istemez kimse rızasıyle fenâ
Men ki mundan özge bilmen çâre nâçâr isterem
Tamâmî-i sühan
2989 Çün râz-ı derûnın etdi takrîr
Re’yine muvâfık oldı takdîr
2990 İmdâd kılup inâyet-i Hak
Kıldı anı maksadına mülhak
2991 Gül derdi hadîka-i emelden
Mey içdi surâhî-i ecelden
2992 Kabrini kucakladı nigârun
Cân sadkası etdi ol mezârun
2993 Leylî dedi verdi cân-ı şîrîn
Ol âşık-ı bî-karâr ü miskîn
2994 İnsâf hemîn ola mahabbet
Bu dâiredür makâm-ı hayret
2995 Gûyâ ki elinde idi cânı
Dâim gözedürdi ol zamânı
2996 Çün devr ile yetdi ol zemâne
Andan bir icâzet oldı câna
2997 Her niçe ki var idi nigârı
Âlemde idi anun karârı
2998 Çün kıldı nigârı terk-i âlem
Bu âlemi terk kıldı ol hem
2999 Çün gördi bu hâli Zeyd-i gam-nâk
Efgân kılup etdi yahasın çâk
3000 Feryâd ile kıldı nevha bünyâd
Evc-i feleğe yetürdi feryâd