Leylâ vü Mecnûn/2301-2400
2301 Ey fark-ı emel külâh-dûzı
Sâhib-rakam-ı berât-ı rûzî
2302 Rahm et men-i zâr ü bî-nevâya
Derd-i dilümi yetür devâya
2303 Leylîni sen eyledün perî-veş
Kim câna cemâli urdı âteş
2304 Sen kıldun anı belâ-yı âlem
Ol etdi meni şikeste-i gam
2305 Verdün ana hüsn-i âlem-efrûz
Saldı mana âteş-i cihân-sûz
2306 Derd ile meni sen eyledün zâr
Men handan u Leylî-i cefâ-kâr
2307 Leylî ki meni belâya saldı
Bir görmek ile karârum aldı
2308 Yohdur revişinde ihtiyârı
Kim döndüre alduğı karârı
2309 Bî-çâredür öz işinde ol hem
Senden bulunur bu zahma merhem
2310 Hem sen keremünden et ilâcum
Kes gayrı kişiden ihtiyâcum
2312 Çoh çoh hükemâya söyledüm hâl
Teşhîs-i marazda oldılar lâl
2313 Bildüm ki hakîm-i ferd sensen
Dânâ-yı cemî‘-i derd sensen
2314 Ger derd ü eğer devâ senündür
Hâkim sensen rızâ senündür
2315 Rahm eyle vü kıl devâ-yı derdüm
Bî-dâd yeline verme gerdüm
2316 Ya‘nî ki yetür kemâle zevküm
Günden güne kıl ziyâde şevküm
2317 Sal çeşmüme la‘linün hayâlin
Ver tab‘uma hüsninün kemâlin
2318 Dâim anı mende zâhir eyle
Lutf et iki sûreti bir eyle
2319 Kadrüm gamı içre mu‘teber kıl
Derdin mana rûzî ol kadar kıl
2320 Kim kimseye ol olup müyesser
Kimse mana olmaya berâber
2321 Görmek ruhın olmaz olsa makdûr
Hûn-bâr gözümde olmasun nûr
2322 Zevk-i elemi olursa nâ-yâb
Mecrûh tenümde olmasun tâb
Münâcât
2323 Yâ Rab kemâl-i mertebe-i Mustafâ hakı
Sıdk u safâ-yı silsile-i enbiyâ hakı
2324 Senden yeter velîlere te’yîd-i iktidâ
Sen muktedâ-yı âlem eden evliyâ hakı
2325 Düşmez harîm-i kurbüne bî-gâneler yoh
Ol bârgâha mahrem olan âşinâ hakı
2326 Kahrundaki siyâset ü asîb havfı-çün
Lutfundaki letâfet-i feyz ü recâ hakı
2327 Uşşâka yâr kılduğı cevr ü cefâ içün
Ma‘şûka âşık etdüği mihr ü vefâ hakı
2328 Leylîde eyledüğün feyz-i hüsn içün
Mecnûna verdüğün gam ü derd ü belâ hakı
2329 Fakr u fenâ saâdeti verdün Fuzûlîye
Anda olan saâdet-i fakr u fenâ hakı
Tamâmî-i sühan
2330 Eylerdi bu sûz ile münâcât
Mihnetlere isteyüp mükâfât
2331 K’açıldı gül-i hadîka-i rûz
Gösterdi güneş cemâl-i fîrûz
2332 Mürg-i dem-i subh çekdi âvâz
Zâğ-ı şeb-i tîre kıldı pervâz
2333 Hem safha-i âlem oldı rûşen
Hem dâne-i encüm oldı hırmen
2334 Gün âyîne-dârı oldı gerdûn
Tökdi kademine dürr-i meknûn
2335 Subh urdı safâ vü sıdkdan dem
Açıldı gül-i neşât-ı âlem
2336 Te’sîr-ı safâ-yı câm-ı hurşîd
Gök gülşenin etdi bezm- i Cemşîd
2337 Lâle kimi dağa çıhdı Mecnûn
Nezzâreye açdı çeşm-i pür-hûn
2338 Gördi ki gelür nedîm-i kâmil
Hem-râz-ı kadîm Zeyd-i kâbil
2339 Ruhsârında neşâtdan nûr
Behcet gözine cemâli manzûr
2340 Yoh zerrece gussa vü melâli
Mecnûna aceb görindi hâli
2341 Sordı ki nedendür inbisâtun
Âdetçe görinmeyen neşâtun
2342 Maksûduna dest-res mi buldun
Dildâruna hem-nefes mi oldun
2343 Ne kadr ile ser-bülend olupsen
N’oldı ki neşât-mend olupsen
2344 Zeyd açdı der-i hizâne-i râz
K’ey turfe hümâ-yı evc-i i‘zâz
2345 Dün tavf-ı diyâr-ı yâr kıldum
Ol serv yana güzâr kıldum
2346 Ta‘vîz vesîlesiyle bir dem
Oldum harem-i visâle mahrem
2347 Gördüm meh-i ârızın ziyâsuz
Âyîne-i tal‘atın cilâsuz
2348 Ne la‘l-i lebinde katraî âb
Ne mâh-ı ruhında zerreî tâb
2349 La‘l-i tere eşki gevher-engîz
Berg-i güle nergisi güher-rîz
2350 Gördü meni etdi nâle-i zâr
Râz açdı mana ki ey vefâ-dâr
2351 Düşdi ola necde reh-güzârun
Gördün ola hâlin ol figârun
2352 Mecnûnımı gördün ise bi’llâh
Eyle men-i zâr-ı andan âgâh
2353 Nişe geçer ola mâh ü sâli
Kim ola refîki n’ola hâli
2354 Bi’llâh güzer etsen ol yanaya
Rahm et men-i zâr ü mübtelâya
2355 Menden ana şerh-i za‘f-ı hâl et
Hâlin men-i hasteden suâl et
2356 Söyle nişesen hücûm-ı gamdan
Tuğyân-ı meşakkat ü sitemden
2357 Matem-zede olduğun eşitdüm
Kıldum yaha çâk ü şîven etdüm
2358 Ol serv ki çıhdı bu çemenden
Menden geldi değül ki senden
2359 Ancak bir ol idi kim çeküp gam
İsterdi meni senünle hem-dem
2360 Çoh gördi bize sipihr-i gaddâr
Yüz min ağyâr içinde bir yâr
2361 Bir zulmdürür bu âşikâre
Elden ne gelür muna ne çâre
2362 Bu ded ki az değül yöküşdür
Hem sabr edeyüm ki sabr hoşdur
2363 Men dut ki mukayyed-i hisârem
Mahbûs-ı hicâb-ı neng ü ârem
2364 Ger şem‘e açılsa şerh-i râzum
Sâyemden olur min ihtirâzum
2365 V’er sâyeme söylesem gam-ı dil
Şem‘ün hasedi gelür mukâbil
2366 Ne yazmağa nâme ihtiyârum
Ne etmeğe arz râz-dârum
2367 Gonca kimiyem men-i perîşân
Ağzum dutulu içüm dolu kan
2368 Sen kim şeh-i kişver-i rızâsen
Her kime dilersen âşinâsen
2369 Yoh hükmi sana çü hâme gayrün
Öz başunadur hemîşe seyrün
2370 Âyâ ne içün kılursen ihmâl
Hâl-i dilün eylemezsen irsâl
2371 Öz nazm-ı latîf ü dil-keşünden
Mazmûn-ı ibâret-i hoşundan
2372 Lutf ile kılup hemîşe tahrîr
Göndermedüğün değül mi taksîr
2373 Senden değülem bu işde râzî
Hâlâ kerem et hilâf-ı mâzî
2374 Nazm eyleyüben beyân-ı hâlün
Şerh-i ruh- i zerd ü eşk-i âlün
2375 İrsâl ede gör men-i hâzîne
K’ol cevhere cân edem hazîne
2376 Elfâzı olup hemîşe zikrüm
Bu kâr-geh içre bikr-i fikrüm
2377 Tarz-ı gam edende câna tasvîr
Ol nakşdan ola çâşnî-gîr
2378 Hem hâl-i dilin kılurdı izhâr
Hem bu gazeli ederdi tekrâr
Bu gazel Leylî dilindendür
2379 Niçün ol safha-i kâfûra kilkin müşg-bâr etmez
Yazup bir ruk’a lutf ile bizi ümmîd-vâr etmez
2380 Menümle dûst lutfın az bilüp çoh ta‘n eder düşmen
Niçün lutf eyleyüp düşmenleri bir şerm-sâr etmez
2381 Gel ey göz yâr hattın nâmede görmek heves kılma
Ki hatt-ı nâme def‘-i derd-i hecr-i hatt-ı yâr etmez
2382 Kebûterden umârdum nâmesin gör za‘f-ı tâli‘ kim
Görüp âhum odın menden yanâ ol hem güzâr etmez
2383 Fuzûlî nâme-i dildâr bir ta‘vîzdür gûyâ
Ki ansuz haste-diller hâtırı bir dem karâr etmez
Tamâmî-i sühan
2384 Mecnûn ki eşitdi ol peyâmı
Baht-ı mütemerrid oldı râmı
2385 İkbâline i‘tikâdı oldı
Dildârına i‘timâdı oldı
2386 Hûn-âb-ı sirişkden çeküp nem
Gül-zâr-ı zamîri oldı hurrem
2387 Hem güldi yüzi çerâğlar tek
Hem gönli ucaldı dağlar tek
2388 Zeyde dedi ey refîk-ı sâdık
Men vahşîye hem-dem-i muvâfık
2389 Çün müjde-i merhamet yetürdün
Yârum haberin mana getürdün
2390 Menden hem ana yetür senâlar
Râz eyle dürûdlar duâlar
2391 Hâk-i derine yetür niyâzum
Dergâhına arza eyle râzum
2392 K’ey cânuma datlu derd dâğı
Gönlüm ferâhı gözüm çerâğı
2393 Li’llâhi’l-hamd yâr imişsen
Men istedüğümce var imişsen
2394 Ahdünde vefâ bulındı âhir
Şehdünde şifâ bulındı âhir
2395 Bildüm ki meni seversen ey mâh
Ahsent ahsent bâreka’llâh
2396 Lutfun haberi karârum aldı
Şîrîn sözün ihtiyârum aldı
2397 Lutfun eşidüp ciğer olur âb
Şîrîn sözüne getürmezem tâb
2398 Âh er kılup özge resm bünyâd
Nâgeh dutasen tarîk-i bî-dâd
2399 Telh ola sözün misâl-i bâde
Lutf olmaya kahr ola arada
2400 Hûblar işi cevr ile cefâdur
Senden görinen mana vefâdur