Leylâ vü Mecnûn/2101-2200
2101 Bî-kesliğ olup sana mukarrer
Bî-kes olasan müdâm ü bî-zer
2102 Âkil kişi dûr-bîn gerekdür
Dünyâya ümîd bir direkdür
2103 Çün pendi düketdi ol hıred-mend
Mecnûna tefâvüt etdi ol pend
2104 Devletlü sözine oldı mâil
Bir fikr etdi ki ola âkil
2105 Kat‘ ede selâsil-i cünûnı
Sevdâsınun olmaya zebûnı
2106 Terk eyleye ârzû-yı dildâr
Aşka dahi olmaya giriftâr
2107 Ammâ yine aşk şehriyârı
Fermânına çekdi ol figârı
2108 K’ey varı menüm olan cihânda
Nen var senün bu cism ü cânda
2109 Câna tama‘ etme kim menümdür
Terk eyle teni ki meskenümdür
2110 Menden geç ü cân ü tenden ayrıl
Koy varlığunı özünle sen bil
2111 Gül-bün kimi kanı cûşa geldi
Bülbül sıfatı hurûşa geldi
2112 K’ey ayn-ı salâh olan beyânı
Va‘zı mana âfiyet nişânı
2113 Men hem muna kâilem ki pendün
Mazmûn-ı kelâm-ı sûd-mendün
2114 Nisbet mana hayrdür değül şer
Ger olsa eşitmeği müyesser
2115 Gerçi sözüne kulağ dutdum
Ne sûd eşitdüm ü unutdum
2116 Sen deme ki dut haber sözümden
Kim yoh haberüm menüm özümden
2117 Aşk aldı derûnum ü bîrûnum
Getdi yele sabrum ü sükûnum
2118 Men akla teveccüh eylerem çoh
Sevdâ yolumı duta ki yoh yoh
2119 Sen handan ü terk-i aşk handan
Aşk-ı ezelî çıhar mı cândan
2120 Halkun sitemiyle câna yetdüm
Terk eyle meni ki terkün etdüm
2121 Lutf eyle zaman zaman verüp pend
Islâhuma olma ârzû-mend
2122 Artar elemüm bu mâcerâdan
Âteş kimi cünbiş-i hevâdan
2123 Bir şîşe ki oldı pâre pâre
Peyvendine hîç var mı çâre
2124 Teklîfümi kılma hânümâna
Gör sür‘at-i gerdiş-i zemâne
2115 Çün sen hem anı koyup gedersen
Anda meni iledüp n’edersen
2116 Ancak mana arz-ı mülk ü mâl et
Oğlunı özün kimi hayâl et
2127 Farz eyle ki mâle oldı vâlî
Getdi yine gayre koydı mâli
2128 Ol kişver-i aşk pâdişâhı
Ol evc-i belâ vü derd mâhı
2129 Özr ile kılurdı eyleyüp âh
Babasına şerh-i gam ki nâgâh
2130 Lerzân oluben ten-i hazîni
Kan doldı kolından âstîni
2131 Elverdi atasına tehayyür
Mecnûn dedi eyleme tefekkür
2132 Fasd eyledi ol büt-i perî-zâd
Nîş urdı anun kolına fessâd
2133 Ol zahm eseri görindi mende
Biz bir rûhuz iki bedende
2134 Bizde ikilik nişânı yohdur
Her bir tenün özge cânı yohdur
2135 Sağınma ki oldur menem men
Bir cân ile zindedür iki ten
2136 Hurrem olurem ol olsa hurrem
Gam yetse ana mana yeter gam
2137 Ol pîr çü vâkıf oldı hâle
İnsâf getirdü ol kemâle
2138 Bildi ki değül bu nakş bâtıl
Olmaz hiyel ile aşk zâil
2139 Min-ba‘d nasîhat etmez oldı
Ta‘n ile fazîhat etmez oldı
2140 Terk etdi tarîka-i nizâın
Nevmîd olup eyledi vedâın
Bu Mecnûn atasınun terk-i nizâ‘ etdüğidür
ve
Nâ-çâr hasretle vedâ‘ etdüğidür
2141 K’ey rişte-i gevher-i murâdum
Âyîne-i hüsn-i i‘tikâdum
2142 Bir lahza bana terahhum eyle
Güftârum eşit tekellüm eyle
2143 Pervâ-yı men-i şikeste-hâl et
Azm-i sefer eyledüm halâl et
2144 Nâ-hoş sana menden idi ahvâl
Men getmelü oldum imdi hoş kal
2145 Zinhâr şikâyet etme menden
İnciklü hikâyet etme menden
2146 Dirlikde çün senden almadum kâm
Tevsenliğe düşdün olmadun râm
2147 Budur keremünden iltimâsum
Kim dutasen öldüğümde yasum
2148 Her lahza edüp figân ü zârî
Toprağuma edesen güzârı
2149 Teklîf-i neşât ü ayş kılman
Kim sen deyesen bu resmi bilmen
2150 Feryâd ü figândur asl-ı mâtem
Sen hod bu revişdesen müsellem
2151 Öz âdetün ile nâle eyle
Ecrini mana havâle eyle
2152 Budur garazum ki dûst düşmen
Üstümde durup kılanda şîven
2153 Bî-kesliğüm olmaya mana âr
Ma‘lûm edeler ki vârisüm var
2154 Çün kıldı vasiyyet ol perîşân
Döndi eve geldi zâr ü giryân
2155 Derd ü elem etdi anı rencûr
Kalmadı hayâtı şem‘ine nûr
2156 Derdine bulınmaz oldı dermân
Mecnûn dedi verdi âkıbet cân
2157 Dünyâya ümîd dutmak olmaz
Hergiz ölümi unutmak olmaz
2158 Hoş hâne-i ayşdür bu âlem
Derdâ ki değül esâsı muhkem
Bu Mecnûnun atasınun vefâtından haberdâr olduğıdur
ve
Mezârına yol bulduğıdur
2159 Sâkî mey-i lâle-fâm yoh mı
Dözmen bu humâra câm yoh mı
2160 Öldürdi meni gam-ı nihânî
Yohdur mı şarâb-ı ergavânî
2161 Gam def‘ine durma eyle tedbîr
Elden geleni gel etme taksîr
2162 Dünyâ ki nigâr-ı dil-rübâdur
Zinhâr sağınma bî-vefâdur
2163 Sen gerçi olupsen ana meftûn
Oldur talebünde senden efzûn
2164 Sensen ana cehl ile taleb-kâr
Oldur sana ilm ile hevâ-dâr
2165 Her niçe ki ana mihmânsen
Ayş ü tarab ile kâm-rânsen
2166 Andan sefer ihtiyâr edende
Kurb-i Haka yüz dutup gedende
2167 Göz sürmesi eyleyüp gubârun
Tâ mahşer ola nigâh-dârun
2168 Yolunda özin verür fenâya
Sahlar seni tapşurur bekâya
2169 Her kim ki bu nüktedendür âgâh
Devrân-ı felekden etmez ikrâh
2170 Hem dirlikde azâbı olmaz
Hem mevtden ictinâbı olmaz
2171 Bir gün ahıdup sirişk-i gül-gûn
Necd üzre oturmış idi Mecnûn
2172 Min ta‘n ile bir cefâcı sayyâd
Ol zâra yetişdi kıldı feryâd
2173 K’ey ârdan el içinde ârî
V’ey nâkıs olan ıyâr-ı ârı
2174 Yoh sende nişân-ı nâm ü nâmûs
Efsûs ki ârsuzsen efsûs
2175 İnsâf değül sitemde isrâf
İnsâfsuz olduğuna insâf
2176 Dirlikde atanı etmedün şâd
Bâri kıl anı ölende bir yâd
2177 Cân verdi mahabbetünde ol pîr
Yâd eylemedün nedür bu taksîr
2178 Yohdur mı cibilletünde âzerm
Allâhdan eylemez misen şerm
2179 Mecnûna bırahdı ol sadâ sûz
Arturdı figânın ol siyeh-rûz
2180 Bârân kimi daşa urdı başın
Mey kimi ayağa tökdi yaşın
2181 Kabrin sorup istedi nişâne
Oldı gözi yaşı tek revâne
2182 Çün gördi atasınun mezârun
Şem‘ eyledi ana cism-i zârın
2183 Târ-ı tene derdi tâb verdi
Dil âteş ü dîde âb verdi
2184 Levh eyledi göğsini mezâra
Dırnağ ile kıldı pâre pâre
2185 Bağrına basup mezâr-ı pâkin
Gül yaprağı etdi levh-i hâkin
2186 Efgân ile tâze kıldı mâtem
Efgânı içinde derdi her dem
2187 K’ey bânî-i bünye-i vücûdum
İsyânı ziyân rızâsı sûdum
2188 İrşâdunı bilmedüm ganîmet
Yüz vây ki fevt olındı fursat
2189 Yüz hayf ki dutmadum tarîkun
Bir niçe gün olmadum refîkun
2190 Feyzün bana olmadı müyesser
Sen hayr dedün mey eyledüm şer
2191 Cevr ile sana cefâlar etdüm
Yanlış vardum hatâlar etdüm
2192 Ey devletüm olma dûr menden
V’ey şem‘ götürme nûr menden
2193 Olsam gam-ı âleme giriftâr
Ancak sen idün enîs ü gam-hâr
2194 Hem-râzum idün şikâyetümde
Dem-sâzum idün hikâyetümde
2195 N’oldı gamuma getürmedün tâb
Korhutdı seni meğer bu girdâb
2196 N’oldı sebep eyledün azîmet
Menden mi idi sana hezîmet
2197 Ey menşe’-i cevher-i hayâtum
Hoşnûdlığundadur necâtum
2198 Bildüm işümi günâhkârem
Geldüm sana hâr ü şerm-sârem
2199 Dünyâda seni men eyledüm zâr
Ukbâda meni sen eyleme hâr
2200 Yahdun meni âteş-i cefâya
Saldun gam u mihnet ü belâya