Leylâ vü Mecnûn/1701-1800

by Fuzûlî

“	1701 Gel mülküne bâğuna güzer kıl Mahsûl ü menâfi‘e nazar kıl 1702 Munı deyüp ol garîb ü hayrân Dutdı reh-i bâdiye kemâ-kân Bu İbni Selâmun Leylî visâline râğıb olduğıdur ve Bu da‘vâda subh-ı ümmîdi kâzib olduğıdur 1703 Sâkî bize râhat-ı revân ver Cânsuzlara himmet eyle cân ver 1704 Kıl mest bizi mey-i mugândan Evvel hoş ü hurrem eyle andan 1705 Sor kim nişedür sebât-ı âlem Encâm-ı ferah nihâyet-i gam 1706 Dünyâ işi i‘tibârsuzdur Çerhün revişi karârsuzdur 1707 Çoh kimsene genc içün çeker renc Gayrine nasîb olur anun genc 1708 Gör anı ki her nihâl-i ser-keş Sudandur ü sarfın eyler âteş 1709 Takdîredür asl-ı emr mensûb Hoşdur bu ki tâlib ola Matlûb 1710 Çün İbni Selâm bildi hâli Meydân-ı murâdı gördi hâlî 1711 Cem‘ etdi ekâbirin diyârun A‘yânını ehl-i rûzgârun 1712 Gönderdi nikâh içün besî mâl Şart etdügin etdi cümle irsâl 1713 Min zerrîn-na‘l rahş-ı tâzî Mısrî vü Irâkî vü Hicâzî 1714 Min câriye vü gulâm-ı zîbâ Pîrâyeleri harîr ü dîbâ 1715 Min nâka nebât-ı kand yüklü Nesrîn derilü benefşe tüglü 1716 Min tabla abîr ü anber ü müşg Yüz yük güher-i ter ü zer-i huşg 1717 Esbâb-ı nikâh olup revâne Kâbîni kesildi nakd-i câna 1718 Leylî bu cefâdan oldı âgâh Kim buldı bahârına hazân râh 1719 Ümmidi gözine doldı toprağ Maksûd nihâli tökdi yaprağ 1720 Aks-i garaz oldı sûret-i hâl İdbâra mübeddel oldı ikbâl 1721 Gül ister iken sataşdı hâra Nûr ister iken dutuşdı nâra 1722 Efgân ile mâtem etdi sûrı Mâtem-kede mahfil-i sürûrı 1723 Meşşâta silerdi zülf ü hâlin Arturmağa zîb ile cemâlin 1724 Ol âh u sirişk ile demâdem Hâli güm ederdi zülfi derhem 1725 Eğmezdi hilâli vesmeye baş Gözden giderürdi sürmesin yaş 1726 Gîsûsı çekerdi şâneden ser Bir bâr idi gerdeninde gevher 1727 Gözgüye keder verürdi âhı Zulmât-ı hat istemezdi mâhı 1728 Pâ-bûsına bulmayup hınâ dest Kılmışdı nekâreni üni pest 1729 İklîle ruhı ururdı âteş Buy-i hoş ana gelürdi nâhoş 1730 Ta‘ne tikeninden etmeyüp bâk Gül kimi kılurdı geydüğin çâk 1731 Her lahza kılurdı âh ü feryâd Derdi ki elünden ey felek dâd 1732 Senden bu midi menüm murâdum Devrânuna bağlu i‘tikâdum 1733 Vaslını tevakku‘ etdüğüm yâr Bi’llâh bu değül yanılma zinhâr 1734 Ol nakş-ı sahîfe-i vefâdur Bu tarz-ı cerîde-i fenâdur 1735 Ol garka-i bahr-ı zevk-i cândur Bu mahv-ı tena‘‘um-ı cihândur 1736 Ol hayr yolına râh-berdür Bu başladuğı tarîk şerdür 1737 Cânânesi içün ol diler cân Öz cânı içün diler bu cânân 1738 Men anunem ol menüm ezelden Sahla bu alâkanı halelden 1739 Ey çerh bu akd olanda muhkem Belkim yoh idün arada sen hem 1740 Gel terk-i tegallüb ü sitem kıl Tanrını arada gör kerem kıl 1741 Verme kavîye zaîf mâlin Düşmenlere dûstlar halâlin 1742 Mecnûnumı sanma kimseden kem Bir merd-i reh-i belâdur ol hem 1743 Ey İbni Selâm-ı bî-ser-encâm Bilsen sana mekr edüpdür eyyâm 1744 Mecnûna koyupdur ad Leylî Eyler seni ola kim tesellî 1745 Sen kâm-ı dil iste men belâyem Sen genc dile men ejdehâyem 1746 Ammâ demezem işün hatâdur Nisbet mana gâyet-i atâdur 1747 Kurtar meni atadan anadan Bir gam yeğ olur iki belâdan 1748 Derd ile kılurdu nâle vü âh Esbâb-ı tecümmülinden ikrâh 1749 Devrândan edüp figân ü feryâd Bu şi‘ri ohurdı ol perî-zâd Bu gazel Leylî dilindendür 1750 Hilâf-ı re’yüm ile ey felek medâr etdün Meni gül ister iken mübtelâ-yı hâr etdün 1751 Mürûr-ı ömrde bir dönmedün murâdum ile Döne döne mana zulm etmeği şiâr etdün 1752 İhânetümde nedür bilmezem murâdun kim Azîz-i âlem iken hâr ü hâk-sâr etdün 1753 Ümîd-vâr idüm evvel ki bir neşât görem Binâ-yı mihnetümi şimdi üstüvâr etdün 1754 Cefâ eliyle kılup çâk perde-i sabrum Nihân olan gamumı halka âşikâr etdün 1755 Vefâda vermeğe cân vermedün mana mühlet Meni bu ahd vefâsında şerm-sâr etdün 1756 Bir özgeni mana yâr eylemekdesen gûyâ Menümle yâr olanı özge ile yâr etdün 1757 Meğer bilindi Fuzûlî sana felek hâli Ki varını bu cihânun yoh i‘tîbar etdün Tamâmî-i sühan 1758 Ol nev‘ görenler ıztırâbın Tezyîn ü cilâdan ictinâbın 1759 Eylerler idi gümân ki ol zâr Bir özge belâyadur giriftâr 1760 Kılmışdı ol âftâbı muztar Hecr-i peder ü firâk-ı mâder 1761 Derlerdi hakundur ey semen-bûy Dutmışdun atan anan ile hûy 1762 Hâlâ ki bulardan ayrılursen Gurbet sitem olduğın bilürsen 1763 Efgânuna hiç men‘ yohdur Sen kimi yanan firâka çohdur 1764 Ammâ bu imiş çü halka âdet Sen hem cezâ eyleme ziyâdet 1765 Kız dâim ata evinde kalmaz Peyveste anaya mihr salmaz 1766 Lâzım mey-i gaflet eyleyüp nûş Eylersen atan anan ferâmûş 1767 Leylî bu söze kılurdı ikrâr Demezdi bir özge mihnetüm var 1768 Görmezdi özine anı lâyık Kim ta‘ne ede ana halâyık 1769 Kız her niçe olsa yâra tâlib Elbette gerek hayâsı gâlib 1770 El ta‘nesi ile hâh ü nâ-hâh Teklîfe düşüp bezendi ol mâh 1771 Bir ehl-i hayâ min ehl-i ibrâm İsyân ile olmaz iş ser-encâm 1772 Ol zîver ü zeyne zib ü zînet Bir şekl ile verdi zîb-i sûret 1773 Kim anı görende derdi gerdûn İnsâf kemâl-i sabr-ı Mecnûn 1774 Pîrâyesüz idi ol meh âfet Pîrâyeden arturup letâfet 1775 Bir hadde erişdi âftâbı Kim oldı nikâbı hüsni tâbı 1776 Çün dutdı arûs-ı halvet-i şâm Temkîn ile halvetinde ârâm 1777 Zulmât ziyâya oldı gâlib Yandurdı meşâilin kevâkib 1778 Encüm güheri olup şeb-efrûz Kıldı şeb-i târı gayret-i rûz 1779 Gül-çehre sanemler oldılar cem‘ Her bir sanemün elinde bir şem‘ 1780 Resm-i tarab etdiler müretteb Beş yüz büt-i gül-ruh ü şeker-leb 1781 Yüz gonca dehenlü mâh-pâre Gül suyı seperdi reh-güzâra 1782 Yüz gül-ruh elinde micmer-i ûd Eylerdi havânı anber-âlûd 1783 Yüz mâh-likâ olup gınâ- saz Koşmışdı sadâ-yı sâza âvâz 1784 Yüz nergis-i mest gezdürüp câm Ahbâba verürdi câm-ı gül-fâm 1785 Yüz gül başı üzre yüz tabak zer Olmışdı nisâr içün mukarrer 1786 Bir taht-ı revân içinde Leylî Ne şevket ü ne şükûha meyli 1787 Her lahza figân ü âh ederdi Ser-geşte vü muztarib gederdi 1788 Endîşe-i zevk u ayşden pâk Seyl içre sağın gederdi hâşâk 1789 Çün yetdi harem-serâya ol mâh Dağıldı olan refîk ü hem-râh 1790 Gül halveti oldı sahn-ı gül-zâr Dûr oldı bisâtdan has ü hâr 1791 Baht İbni Selâmı etdi âgâh Kim oldı sana müsellem ol mâh 1792 Ol tâlib-i gevher-i yegâne Gevher hevesiyle girdi kâna 1793 Ne gördi nikâb içinde bir nûr Gözden ruh-i dil-fürûzı mestûr 1794 Germ oldı mahabbetün merâkı Deprendi visâle iştiyâkı 1795 El urdı ki aça ol nikâbı Ref‘ eyleye ortadan hicâbı 1796 Leylî dedi ey harîf-i kâbil Sensen ser ü server-i kabâil 1797 Evsâfun eşitmişem ziyâde Kâmilsen edebde vü hayâda 1798 Mâ‘lûm edübem ki Kâf-tâ-Kâf İnsâfuna el verüpdür insâf 1799 Men kim değülem ganî fakîrem Mihmân demeyem sana esîrem 1800 Zulm eylemek etme bir esîre İzhâr-ı terahhum et fakîre	”