Leylâ vü Mecnûn/1201-1300
1201 İzhâr kılup nişâne-i gam
Kim kıldı seni esîr-i mâtem
1202 Ger âşık isen sen ey cihân-gerd
Kaçma ki menem senünle hem-derd
1203 Bir lahza menümle hem-nişîn ol
Gencîne-i râzuma emîn ol
1204 Başum tüğin âşiyâne kılgıl
Göz yaşumı âb ü dâne kılgıl
1205 Sen kâsıd imişsen ey hamâme
Menden hem ilet nigâra nâme
1206 Gör hecr-i ruhında ıztırâbum
Peygâmum ilet getür cevâbum
1207 Bi’llâh ser-i kûyına gedende
Her çizginüben tavâf edende
1208 Yâd eyle meni sevâbuma gir
Bir tavf sevâbını mana ver
1209 Kon hâk-i derine iste dâne
Kıl özüne dâneni behâne
1210 Oldukça mecâlün etme nâmûs
Menden yetür ol yere zemîn-bûs
1211 Anca dedi ana hem gam-ı dil
Kim kıldı anı hem ünse mâil
1212 Başında olup şeb âşiyânı
Gündüz ol olurdı pâsbânı
1213 Zâtında görüp nişâne-i hayr
Hem vahş mutîi oldı hem tayr
1214 Râm oldı behâyim ol figâra
Bir fevc yığıldı vara vara
1215 Ol zâr idi mülk-i derd şâhı
Hayl-i ded ü dâm anun sipâhı
1216 Olmışdı beşerden eyle bîzâr
Kim öz aksin sanurdı ağyâr
1217 Dartup göğe dûd-ı şu‘le-i âh
Öz sâyesin istemezdi hem-râh
Bu Leylî ahvâlinden bir haberdür
ve
Ma‘şûk-ı âşık-pîşe etvârından bir eserdür
1218 Sâkî müteellim-i humârem
Müştâk-ı şarâb-ı hoş-güvârem
1219 Üftâdeliğüm gör etme ihmâl
Rahm et bir ayağ ile elüm al
1220 İzhâr kılup safâ-yı meşreb
Bu bezmi çün eyledün müretteb
1221 Bezm ehline nevbet ile ver câm
Hem hâs riâyet eyle hem âm
1222 Mecnûna hemîn şarâb dutma
Leylîni ki asldur unutma
1223 Dihkân-ı fasîh-i Fârisî-zâd
Bu gülşene beyle tikdi şimşâd
1224 Kim ol çemen-i vefâ bahârı
Dâğ-ı gam-ı aşk lâle-zârı
1225 Ya‘nî reviş-i vefâda muhkem
Leylî sadef-i cevâhir-i gam
1226 Girmişdi hisâra genc mânend
Urmışdı ayağa pendden bend
1227 Ne bir ferahı ne bir neşâtı
Ne kimse ile bir ihtilâtı
1228 Bîzâr atadan ü anadan
Bîgâne cemî‘-i âşinâdan
1229 Yanına olurdı hûblar cem‘
Pervâne-sıfat havâlî-i şem‘
1230 Şâd olmağa hâtır-ı hazîni
Eğlenmeğe tab‘-ı nâzenîni
1231 Min turrfece turfece fesâne
Şîrîn söz ile çeküp beyâna
1232 Eylerler idi zaman zaman yâd
Takrîb ile lahza lahza bünyâd
1233 Ol terk kılup neşât ü râhat
Bir uzvını eyleyüp cerâhat
1234 Eylerdi behâne ile nâle
Düşmezdi olar düşen hayâle
1235 Kızlar kaşa verse vesmeden reng
Cân gözgüsine salurdı ol jeng
1236 Kızlar yüze koysa nîlden hâl
Ol nîle çekerdi raht fi’l-hâl
1237 Kızlarda hayâl-i nakş-ı dîbâ
Ol nakş-ı hayâl ile şikîbâ
1238 Kızlarun eli hınâda gül-gûn
Anun eli eşki ile pür-hûn
1239 Ne iğnede ne ipekde meyli
Müjgâna tökerdi eşk seyli
1240 Kızlar kılup ârzû-yı zîver
Ger rişteye çekselerdi gevher
1241 Ol dahi çekerdi eyleyüp reşk
Târ-ı bedenine gevher-i eşk
1242 Mecnûndan idi cünûnı efzûn
Leylî deyene der idi Mecnûn
1243 Dünler ki gedüp yanından ol cem‘
Bir gûşede ol kalurdı vü şem‘
1244 Şem‘e gam-ı dil beyân ederdi
Sûz-ı ciğerin ıyân ederdi
Bu Leylînün çerâğ ile macerâsıdur
ve
Andan câre-sâzî-i dil temannâsıdur
1245 K’ey didesi nemlü bağrı dağlu
Başı karalu ayağı bağlu
1246 Gel olalım hem-nefes men ü sen
Râz-ı dil-i zârun eyle rûşen
1247 Ne derd seni nizâr edüpdür
Âlüfte vü zerd ü zâr edüpdür
1248 Başdan ayağa nedür bu yanmak
Dûd-ı dile dem-be-dem boyanmak
1249 Ne cinsdür aslun ey belâ-keş
Kim âb-ı hayâtun oldı âteş
1250 Şerh-i dil-i germ ü çeşm-i ter ver
Ser-rişte-i râzdan haber var
1251 Her lahza düşersen ıztırâba
Hem âteşe garkasen hem âba
1252 Ne sihr kılursen ey seher-hîz
Kim âteşün âbdan olur tîz
1253 Men sûhteden hem olma gâfil
Mende dahi var bir gam-ı dil
1254 Men hem sana benzerem vefâda
Belkim niçe mertebe ziyâde
1255 Sen gece hemîn yanarsen ey zâr
Men gece vü gündüzem giriftâr
1256 Sende eser-i hevâ ziyândur
Nisbet mana râhat-ı revândur
1257 Hûdur sana sırrunı töküp yaş
Meclisler içinde eylemek fâş
1258 Gönlün çü değül vefâda kâim
Gönlündekidür dilünde dâim
1259 Men sâbit-i arsa-i belâyem
Ney kimi hizâne-i hevâyem
1260 Olman olur olmaz ile dem-sâz
Başum kesilürse söylemen râz
1261 Derdüm sana söyleyem gam-ı dil
Sende dahi tâb yoh ne hâsıl
1262 Döymez ciğerün bu şerh-i râza
Âhum getürür seni güdâza
1263 Bir yâra bu derdi eyledüm fâş
Olmadı mana bu yolda yoldaş
1264 Sabr eylemedi bu derd ü dâğa
Katlanmadı düşdi daşa dağa
1265 Yanunda senün hem urmayam dem
Tâ kaçmayasen ırağa sen hem
1266 Şem‘ün çü görürdi yoh zebânı
Dem urmağa yoh yanında cânı
Bu Leylînün pervâneye keşf-i râzıdur
ve
Anunla fi’l-cümle izhâr-ı niyâzıdur
1267 Pervâneye şerh ederdi râzın
Arz eyler idi olan niyâzın
1268 K’ey tâir-i âşiyâne-i aşk
Ser-geşte-i âb ü dâne-i aşk
1269 Sensen reh-i aşk içinde sâdık
Âşık ammâ tamâm âşık
1270 Bir görmeğe yârı cân verürsen
Bir zevkle iki cihân verürsen
1271 Hem-râzdur taleb-i fenâda hâlün
Gûyâ ki fenâdürür visâlün
1272 Her çend ki şöhre-i cihânsen
Aşk içre ser-âmed-i zamansen
1273 Müşkil ki menüm kimi olup zâr
Mence ola sende şevk–i dîdâr
1274 Sen seyrdesen hemîşe ser-mest
Men dâm-ı belâ vü derde pâ-best
1275 Dünler sana dûst-ı hem-nişîndür
Hicrân mana muttasıl karîndür
1276 Bir şu‘leye sen nisâr edüp cân
Düşvâr gamun kılursen âsân
1277 Men cân ile isterem çekem gam
Min cân dilerem gamında her dem
1278 Mence sana yoh gam-ı nihânî
Ger var desen hanı nişânı
1279 Hanı nem-i çeşm-i eşk-rîzün
Hanı dem-i serd-i germ-hîzün
1280 Hanı sitem-i belâya dözmek
Aşka düşüben cefâya dözmek
1281 Pervânede hem görürdi noksân
Bulmazdı anunla derde dermân
1282 Nâ-çâr kılup tahammül ü sabr
Ol kesre dilerdi gaybden cebr
1283 Yarum geceler ki çeşme-i hâb
Gözler çemenin kılurdı sîr-âb
1284 Zulmâta düşerdi nûr-ı bîniş
Ârâm bulurdı âferîniş
1285 Uyhuya gederdi yâr u ağyâr
Derd ehli hemîn kalurdı bîdâr
1286 Sahrâya çıhardı evden ol mâh
Kâmınca kılurdı nâle vü âh
1287 Feryâdın edüp bülend-pâye
Râz-ı dilini açardı aya
Bu Leylî’nün mâh ile münâzara kılduğıdur
ve
Hurşîd kimi şevk odına yakılduğıdur
1288 K’ey gâh kadüm kimi hamîde
Gâhî pür olan misâl-i dîde
1289 Geh zâhir olan mana gamum tek
Geh gâib enîs ü hem-demüm tek
1290 Şâhiddür ana bu inkılâbun
Kim âşıkısen bir âftâbun
1291 Hicrânı ilen nizâr olupsen
Ser-geşte-i rûzgâr olupsen
1292 Ey mihnet-i aşkdan haberdâr
Gör Tanrı içün ne mihnetüm var
1293 Kıl şu‘le-i âhuma nezâre
Ger var ise rahmun eyle çâre
1294 Seyr eyle fezâ-yı her diyârı
Gez cümle-i deşt ü kûhsârı
1295 Gör handadur ol menüm penâhum
Şâhum mâhum ümîd-gâhum
1296 Hâl-i dilüm ana arza eyle
Bi’llâh nişe gördün ise söyle
1297 Tâ vakt-i seher bu idi hâli
Teşvîşden olmaz idi hâlî
1298 Mürg-i seherî çekende âvâz
Eylerdi bir özge nevha âğâz
1299 K’ey vây tükendi mâye-i ömr
Hurşîde erişdi sâye-i ömr
1300 Demdür der-i fursat ola mesdûd
Müşkil görine beyân-ı maksûd