Leylâ vü Mecnûn/1101-1200
1101 Mecnûn bulup ol makâmdan zevk
Saldı anı çerhe neş’e-i şevk
1102 Sûz ile çeküp ciğerden âvâz
Arz etdi binâ-yı Kâ‘beye râz
1103 K’ey sakfı bülend ü kadri âlî
Mihrâb-ı eâzım ü eâlî
1104 Ey kıble-i ehl-i izz ü ikbâl
Ruhsâr-ı zemîne anberîn hâl
1105 Ey mağz-ı vefâya kisvetün pûst
Hem-reng-i pelâs-ı hâne-i dûst
1106 Ey gül-bün-i gonca-i ibâdet
Sandûk-ı cevâhir-i saâdet
1107 Ey dâim olan menümle hem-derd
Ammâ ne menüm kimi cihân-gerd
1108 Göğsine uran Hacer kimi daş
Zemzem kimi gözden ahıdan yaş
1109 Peyveste siyeh kılan libâsın
Gönlinde nihân dutan hevâsın
1110 Bi’llâh kimesen bu yerde âşık
Söyle ki enîsünem muvâfık
1111 Olmış sana aşk feyzi hâsıl
Kılmış seni kıble-i kabâil
1112 Yâ Rab bû harem-serâ hakiyçün
Bu ma‘bed-i pür-safâ hakiyçün
1113 Kıl mende binâ-yı aşkı dâim
Mânend-i esâs-ı Kâ‘be kâim
1114 Sal gönlüme derd-i aşkdan gam
Her lahza vü her zamân ü her dem
1115 Aşk içre müdâm şevküm artur
Şevk ile hemîşe zevküm artur
1116 Her handa ki âlem içre gam var
Kıl gönlümi ol gama giriftâr
1117 Endîşe-i akldan cüdâ kıl
Aşk ile hemîşe âşinâ kıl
1118 Artur mana zevk ü şevk-ı Leylî
Dâim mana anda kıl tecellî
1119 Çohdur benî Âdem içre bî-dâd
Et gönlümi vahşet ile mu‘tâd
1120 Bir mülkde ver mana karârı
Kim yetmeye âdemî gubârı
1121 Ol zâir-i Kâ‘be-i inâbet
İsterdi duâ kılup icâbet
1122 Tuğyân-ı belâdan etmeyüp fikr
Bu şi‘r idi her dem etdüği zikr
Bu gazel Mecnûn dilindendür
1123 Yâ Rab belâ-yı aşk ile kıl âşinâ meni
Bir dem belâ-yı aşkdan etme cüdâ meni
1124 Az eyleme inâyetüni ehl-i derdden
Ya‘ni ki çoh belâlara kıl mübtelâ meni
1125 Oldukça men götürme belâdan irâdetüm
Men isterem belânı çü ister belâ meni
1126 Temkînümi belâ-yı mahabbetde kılma süst
Tâ dûst ta‘n edüp demeye bî-vefâ meni
1127 Getdükçe hüsnin eyle ziyâde nigârumun
Geldükçe derdine beter et mübtelâ meni
1128 Men handan ü mülâzemet-i i‘tibâr ü câh
Kıl kâbil-i saâdet-i fakr ü fenâ meni
1129 Eyle zaîf eyle tenüm fürkatinde kim
Vaslına mümkün ola yetürmek sabâ meni
1130 Nahvet kılup nasîb Fuzûlî kimi mana
Yâ Rab mukayyed eyleme mutlak mana meni
Bu Mecnûnun Kâ‘beden mürâcaatidür
ve
Vuhûş ile musâhabetidür
1131 Bir bir eşidüp sözin atası
Bildi ki kabûl olur duâsı
1132 Efzûn olur gam ü melâmet
Mümkin değül oğlına selâmet
1133 Çoh kıldı figân ü nâle vü zâr
Oğlından ümîd kesdi nâ-çâr
1134 Ol pîr kalup orada hayrân
Mecnûn dutuben reh-i beyâbân
1135 Tenhâ sefer ihtiyâr kıldı
Azm-i ser-i kûy-i yâr kıldı
1136 Gündüz gözi yaşı hâdî-i râh
Gece yolı şem‘i şu‘le-i âh
1137 Gerd-i reh-i yârı yâd ederdi
Geh otura geh dura gederdi
Bu Mecnûnun derdini dağa şerh etdüğidür
ve
Andan nevmîd getdügidür
1138 Bir dağa erişdi yolda nâgâh
Kaddine libâs-ı vehm kûtâh
1139 Tiğinde ukâb-ı çerh kanı
Mazmûn kemerinde la‘l kânı
1140 Mün‘im sıfatı libâsı fâhir
Ceyb ü bagali dolu cevâhir
1141 Deryâ kıluben ana tazarru‘
Eylerdi zahîresin tevakku‘
1142 Sahrâ edüben ana tevellâ
Eylerdi maîşetin temennâ
1143 Ol çeşmeler eyleyüp revâne
Olmışdı olara ata ane
1144 Ta‘zîm ile kılmış anı Hak yâd
Kur’anda ki el ci‘bâle evtâd
1145 Mecnûn ana eyleyüp temâşâ
Bir odlu sürûd kıldı inşâ
1146 Oldukda sürûd ile nevâ-sâz
Andan hem eşitdi aks-i âvâz
1147 Sandı ki öziyle hem-nefesdür
Dedi mana bu refik besdür
1148 Yüz şükr ki yâr-ı gâr buldum
Gezdüm bu cihânı yâr buldum
1149 Aşk odın ana hem etdi rûşen
K’ey gûşe-nişîn-i pâk-dâmen
1150 Sûz-ı ciğerümden oldun âgâh
Ahsen ahsent bâreka’llah
1151 Bir âşık-ı mübtelâ imişsen
Derd ehline âşinâ imişsen
1152 Sensen mana hem-dem-i muvâfık
Dâğ ile olur hemîşe âşık
1153 Bî-dâd ile göğsüne urup daş
Derd ile gözünden ahıdup yaş
1154 N’oldı sana beyle mest olupsen
Gam dâmına pây-best olupsen
1155 Kan ile dolupdurur kenârun
Ne gülden ola bu lâle-zârın
1156 Bağrun görürem olupdurur su
Ne serv-kadün hevâsıdur bu
1157 Gel ağlayalum bu mâcerâya
Bir dem koşalum sadâ sadâya
1158 Çün bir dem anunla ağladı zâr
Derd-i dil-i zârın etdi izhâr
1159 Azm eyledi hâk-i kûy-ı yâra
Leylînün evi olan diyâra
Bu Mecnûnun gazâl ile mülâkâtıdur
ve
Aşk bâbında onunla olan hâlâtıdur
1160 Gördi ki bir avcı dâm kurmış
Dâmına gazâller yüz urmış
1161 Ol dâma cefâ-yı çerh-i gaddâr
Bir âhunı eylemiş giriftâr
1162 Bir âhu esîr-i dâmı olmış
Kan yaşı kara gözine dolmış
1163 Boynı kurulu ayağı bağlu
Şehlâ gözi nemlü cânı dağlu
1164 Ahvâline rahm kıldı Mecnûn
Bandı ana tökdi eşk-i gül-gûn
1165 Gönline katı gelüp bu bî-dâd
Yumşak yumşak dedi ki sayyâd
1166 Rahm eyle bu müşg-bû gazâle
Rahm etmez mi kişi bu hâle
1167 Sayyâd bu nâ-tüvâna kıyma
Kıl cânına rahm câna kıyma
1168 Sayyâd sakın cefâ yamandur
Bilmezsen mi ki kana kandur
1169 Sayyâd mana bağışla kanın
Yandurma cefâ odına cânın
1170 Sayyâd dedi budur maâşum
Açman ayağın gederse başum
1171 Katlinde bu saydun etsem ihmâl
Etfâl ü ıyâlüme n’olur hâl
1172 Mecnûn ana verdi cümle rahtın
Pâk eyledi berkden dırahtın
1173 Ol turfe gazâlün açdı bendin
Şâd eyledi cân-ı derd-mendin
1174 Yüz urdı yüzine kıldı efgân
Göz sürdi gözine oldı giryân
1175 K’ey bâdiye-gerd ü bâd-nâverd
Nâzük bedeniyle nâz-perverd
1176 Sen zînet-i her gil-i zemînsen
Gül kimi lâtif ü nâzenînsen
1177 Ey sebze-i cûy-bâr-ı vahşet
Ra‘nâ semen-i bahâr-ı vahşet
1178 Tenhâ koyma men-i zebûnı
Olgıl mana deşt reh-nümûnı
1179 Gez bir niçe gün menümle hem-râh
İnsan deyüp etme menden ikrâh
1180 Yaşum kimi getme çeşm-i terden
Kesme ayağun bu reh-güzerden
1181 Ser-çeşme-i çeşmüm eyle menzil
Ser-menzilümüzden olma gâfil
1182 Olsun bebeğüm karâr-gâhun
Eşk ü müje hâb ile giyâhun
1183 Ey çeşm-i nigâr yâdigârı
Sehl eyle mana gam-ı nigârı
1184 Kıldukda hayâl-i çeşm-i Leylî
Sen ver men-i hasteye tesellî
1185 Çün ol beşeriyyetin unutdı
Âhû hem anunla üns dutdı
1186 Anun sebebiyle hem çoh âhû
Sahrâda onunla dutdılar hû
Bu Mecnûn-ı derd-mendün kebûter ile şerh-i hâlidür
ve
Andan iltimâs-ı mâ-fi’l-bâlidür
1187 Bir menzile yetdi zâr ü muztar
Bir dâmda gördi bir kebûter
1188 Her revzen-i dâmı bir der-i gam
Min gam müteveccih ana her dem
1189 Mecnûn ana bahdı yandı cânı
Yaşı kimi cûşa geldi kanı
1190 Sayyâdına eyledi tazarru‘
Kurtarmağın eyledi tevakku‘
1191 Seyyâd dedi ki men fakîrem
Fakra bu hamâme tek esîrem
1192 Hâşâ ki bu mürg-i tîz-reftâr
Âzâd ola men kalam giriftâr
1193 Ger var ise kıymetin edâ kıl
Andan munı dâmdan rehâ kıl
1194 Evvel meni eyle gussadan şâd
Andan munı dâm-ı gamdan âzâd
1195 Var idi kolunda bir dür-i ter
Şeffâf çü dîde-i kebûter
1196 Verdi anı aldı ol esîri
Üftâdenün oldı dest-gîri
1197 Sürdi kademine çeşm-i pür-hûn
Anca ki ayağın etdi gül-gûn
1198 Her dem ana arz-ı râz ederdi
Min nağme-i şevk sâz ederdi
1199 K’ey tîz-per ü bülend-pervâz
Erbâb-ı vefâya mahrem-i râz
1200 Bu reng-i libâs-ı nîl-fâmun
Endûh ü melâmet-i müdâmum