Deniz Kenarında
Denizde kavs-i hayâli hilâl-i mâh-ı nevin
Kalır tereddüd-i tayr u ta'abla vakf-ı hayâl
Denizde gölgesi en köhne, en küçük bir evin
Olur âsude bir hayale misâl,
Olur âsude bir bina-yı hayal...
Denizin şûh u yen dehânında
Şûh u şen ihtizâz eder kelimât;
Gecenin ka'r-ı âsümânında
Sanırım söyleşir hayât ü memat.
Bu heyûla-yı pür füsûn u tarab
Ebedi bir yatakta mestâne
Dâimâ eyler ihtirâ-ı şegab;
Ona her yer bir ayrı meyhâne,
Köpürür, raks eder, terennüm eder;
Sonra da bir kadın gibi aglar;
Şehkalar, giryeler, tehevvürler...
Yıkılır sahil üstüne, çaglar.
İpek etekleri tarzında bir güzel kadının
Fısıldaşır leb-i da'vetle nâzenîn mevecât...
İpek etekleri tarzında bir güzel kadının:
«Beni takib et, ey şikeste hayat!»
Diyerek söylenir leb-i mevecât...