Cûy-ı Hoşrevân

Ol cûy-ı hoş revâna düşer 'aks-i ahterân;
Ol cûy-ı girye-rize iner zulmet-i leyâl
Bir gün zılâl-bahş olur eşcâr-ı pür zilâl,
Ferdâsı berg-i mürde döker mevsîm-i hazân
Virmekte her dakika ona başka bir kelâl
Ol cûda gösterir eser-i mekrini zamân
Ol cûya sanki matmah-ı 'ayn olmuş âsmân
Ol cûda âsmâna bir âyine-i melâl
Mahdûd rehgüzârı dikenlerle serbeser
Eşvâk-ı rehgüzârına ragmen akar, gider;
Pür-hûn u yâre mansıbına eyler ittisâl;
Mansıbda muntazırdı ona bir yemn-i keder!
Ey rûh-ı pür ümidim, ey âşub-ı pür hayâl
Bir şa'irin hayâlidir o cû-yı bî meâl!