Aheng-i Hayal

Vikikaynak, özgür kütüphane
Aheng-i Hayal

Saf bir kalb, evet perestîde
Bir hayalin, leb-i füsûnunda
Bîkararî-i levn-i rûyunda
Çalkalansa bu aşk-ı hâbîde...

Bir ümîd-i vesîk ile her bâr
Müteheyyic, perîde reng-i hayâl
Bir kadın... hep dizimde sâkit ü lâl
Etse kalben şu şi'rimi tekrar:
Bana ey tuhfe-i riyâh-ı bahar;

Bana ey nakş-ı pâk-i rûh-ı visâl;
Dürrî-i aşkın eyledi izhar
Ruhumun ilk sabâh-ı tabişini!..
Lemha-i çeşm-i handesâziyle,
Bûse-i subh-ı şebfirâziyle,

Atalım hüzn-i aşkı etme fütûr;
Kalalım gel seninle mest ü huzûr!..
Dese.. Ben mutlaka ona nâgah,
Gecenin arttı gâze-i serdi
Kalalım gel seninle leb-ber-leb,

Açalım fecr-i aşkı biz de bu şeb
Diyerek nazm-ı hâbı ser-tâ-ser
Okurum, ben de belki hürmetle.
Belki bir başka nâz-ı da'vetle.

Cenab