İhdâiyye
Bir gonce-i yekrûze iken hüsn ü şebâbın
Efsûn-ı beyânımla alır bir ebediyyet:
Âguş-ı vefasında yaşarsın bu kitabın
Hep böyle güzel, taze ve şayan-ı muhabbet...
Tehzî ederek vezn-i pereştişle şu defter
A'sârdan a'sâra eder sıytını imrâr.
Bir dalda öten eş iki bülbül gibi eyler
Bir kafiye bir kafiyeye nâmını tekrar...
Eyler nakaratımla uzaklarda tekellüm
Gamzen, nazarın, hande-i eşfak-ı nümûdun;
Ahfada eder revzen-i şi'rimde tebessüm
Bir dîde-i hemşire gibi çeşm-i kebûdun!
Her an leb-i nazmımda durur lezzet-i bûsen;
Bir mısra-i pür ıtrımı kim eylese tertîl
Her lafzını bir bûse sanır gül deheninden
Eyler leb-i şi'rimde leb-i sâfını takbîl!
Elhân arasından bizi ettikçe temaşa
Leb ber leb ü âgûş be âgûş, eder ahlâf
A'sâr üzerinden bana manzumeler ihdâ,
A'sâr üzerinden sana gül bûseler ithâf!