Yalnızlık

Bu çalışmanın düzen ve biçim olarak Vikikaynak standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.
Eğer yardım etmek isterseniz, yardım sayfasına bakabilirsiniz.

Yalnızlık
Ömer Seyfettin

1905 yılında yazılmıştır
Çevrimiçi kaynak: [1]

“	Güneş batmakta, ovada gecenin, Gölgeleri büyür, büyür sararır Ağaçlıklar, akan sular bir serin, Rüzgâr ile dalgalanır, kararır Kuşlar ötmez, yuvalar boş görünmez Bir ışıltı uzaklarda, yazık ben Öksüzüm şimdi, bu yolda giderken Gök bile yıldızlarına bürünmez! Eski izler, çirkin korkunç lekeler, Kılavuzluk eder, zavallı atım Şüphelenir bu gidişten ve kişner... Gece gelir, ıssızlık sanki solur Ve ruhum uyur uyanır, her adım Atımın nal sadası ninni olur...	”