Ya Rab ne fitnedir ki cihan kıldı âşikâr
Ya Rab ne fitnedir ki cihan kıldı âşikâr
Ya Rab ne zulümdür ki âyan etti rûzigâr
Ya Rab kaza bu emrde çekmez mi infiâl
Ya Rab felek bu fiilden olmaz mı şermsâr
Âb-ü havây-i gülüşen-i mihnet fezây-i dehr
Çün olmadı Hüseyn'e sefâbahş u sazgâr
Arâm tutmayub yere geçsin hemişe âb
Mehd-i feragat üzre havâ tutmasun karâr
Çün hâkidân-ı dehrde ârâm bulmadı
Sultân-ı din Hüseyn-i Ali şâh-ı kâmkâr
Bâd-ı fenâya gitse revâdır bu hâkdân
Âyine-i vücûde ademden salub gubâr
Ey dil, hükümetine cihanın ne itimad?!
Ey dîde, haşmetine zamanın ne itibar?!
Olsaydı rûzigâr-ı nihâdında bir sebât
Ahdin kılurdu Âl-i Resûl ile üstüvâr
Devran cibilletinde ger olsaydı bir vefâ
Âl-i Resûl hizmetin eylerdi ihtiyâr
Ol vakitten ki hasm rızâsiyle tiğ u tîr
Şah-ı şehîdin eyledi âzasını figâr
Açmış dehan teessüf için tîr-i tündrû
Çekmiş zebân tahassür için tiğ-i âbdâr
Ya Rab ki tiğ çıkmaya habs-i niyâmdan
Ya Rab ki kande olsa ola tîr hâkisâr