Trakya'da Yaşayan Amuca Bektaşilerinde Nevruz Erkânı/Kaşık Yağlama
Kaşık Yağlama
Katılımcıların yanlarında getirmiş oldukları tercihen tahta kaşıklar bir derviş aracılığı ile baba erenlere ulaştırılır. Baba erenlerin önünde su katılmamış yağlı tavuk suyu çorbası doldurulmuş bir kâse vardır. Baba bu kâseye kaşıkları teker teker daldırırken, “Bism-i Şah Allah Allah deine meal usri yüsran inne meal usri yesra feiza feragte fensab, ve illa Rabbike fergab, azemiti Hüda tekbiren kebira. Allahü ekber, Allahü ekber, lâilehe illallah, vallahi ekber velillahil hamd, bereket ve bolluk için nice seneler”[1] diyerek yağlanan kaşıkları derviş aracılığı ile sahiplerine teslim eder (K.K. 10).
Ali sofrasında nefesler ve nevruziyyeler okunur. Nefesler okunurken meydanda bulunan kişiler herhangi bir şey yiyip içmez, içeriye girip çıkmaz. Bu durumun nefeslere gösterilen saygıdan kaynaklandığı ifade edilmektedir. Yemek esnasında dem alma da bulunmaktadır. Dem görme “saki” olarak adlandırılan ve dem ikramından sorumlu kişi tarafından yürütülmektedir. Dem olarak genellikle “Akyazılı” olarak adlandırılan rakı içilir. Ancak bu durum kişinin isteğine bağlıdır. İstemeyen kişiler dem olarak başka içecekler de içebilmektedir. Dem alma sadece mürşidin onayı ve sakinin ikramı ile mümkündür. Ancak sakinin yeterli olamayacağı kadar kalabalık muhabbetlerde dem alma kişilere bırakılmaktadır. Mürşid “Dem görelim canlar.” dedikten sonra ortamda bulunan kişiler dem alabilmektedir. Eğer dem alma işini bir saki yürütüyor ise saki elindeki bardağı dem alacak kişiye uzatır ve “aşk olsun” ifadesini kullanır. Dem alan kişi de genellikle aynı şekilde karşılık vererek demden bir yudum alarak bardağı tekrar sakiye uzatır. Dem alma esnasında kimsenin dem sebebiyle kendisini kaybetmemesine dikkat etmek esastır (K.K. 10).
- ↑ Bu gülbank Refik Engin tarafından merhum Zeki Onaran Halifebaba’dan alınmıştır.