Tarım işçiliği ücretlerinin en düşük uygulandığı bölge olan Gaziantep ve Çukurova Bölgesi'nde ise Suriyeli işçilerin yaygın olduğu görülmektedir. Ücret farklılıkları aslında Türkiye'de mevsimlik tarım işinde çalışan farklı etnik gruplara mensup göçmenlerin hem toplumsal kabullerine hem de nasıl bir hiyerarşi içinde algılandıklarına ilişkin güçlü bir gösterge olarak değerlendirilebilir.
© Kurtuluş Karşın, Gif, 2015
Kadın İşçiler
Hem göçün hem de tarımsal üretimin kadın ağırlıklı karakteri mevsimlik tarımda çalışan göçmen işçiler arasında da gözlenmiştir. Göçmen kadın emeği tarımsal üretimin en önemli katılımcılarındandır. Ardahan ve Kars illerinde çalışan Azeri göçmenler dışında incelenen hemen hemen her yerde ve ürünün yetiştirilmesine kadınlar görünür bir biçimde tarımsal üretime katılmaktadır. Kayısı toplama ve patikleme (kayısı çekirdeğinin çıkarılması) işinde çalışan Suriyeli göçmen kadınlar, çay ve fındık toplama işinin asıl çalışanı Gürcü kadınlardır. Bunlara ek olarak Adana ve Mersin yöresinde pamuk, narenciye, sebze, Gaziantep'te Antep fıstığı, Şanlıurfa'da kırmızıbiber, pamuk toplama işlerinde Suriyeli kadınlar ailelerinin geçim ve yaşam mücadelesine katılmaktadırlar. Hem ailelerini hem de çocuklarını zor koşullarda ayakta tutma ve onlara daha iyi bir gelecek sağlama çabası içindedirler.
Çay yetiştiriciliğinin geleneksel olarak kadın işi olduğu, çalışkan Karadeniz kadını imajı zaten çok yaygın kabul görmüştür. Kayısı toplama ve çekirdeğini ayıklama, paketleme, bunlar hep kadın işidir ve sadece göçmen kadınlar tarafından değil, Türkiye'de geleneksel olarak da kadınlar tarafından yapılagelmektedir. Tarımsal üretimde geleneksel cinsiyete dayalı iş bölümü çok fazla dönüşüme uğramadan, işler göçmen kadınlar ve erkekler arasında paylaşılır ve yapılır hâle gelmiştir.
21
