Bu sayfa istinsah edilmiş
ÖRS BAŞINDA
— Kalk gidelim!
— Hayır oğlum, şimdi benim iş vaktim;
Bak, ben daha ocaktaki demirleri dövmedim.
Mavimtırak alev saçan ocağımın önünde
Şu ak kızıl demirleri dövmek gerek bugün de.
Yalan değil, bu dünyada cennet gibi yerler var;
Lâkin ekmek kazananlar bundan bir tat duyarlar.
Yoksullara bir cehennem gibi gelir her bucak;
Onun için, benden sana öğüt olsun: Çalışmak!...
Evet yavrum, bu dünyada sefa sürmek istersen
Sen de örsün hakkını ver, kolda kuvvet var iken:
İşbaşında biri sana: «Kalk gidelim !» diyince,
Ona de ki: «Bırak beni, şimdi benim iş vaktim;
Ocağımdan başka yerde benim yoktur ümidim
önce çekiç, alın teri; ondan sonra: Eğlence!...»
102
