Bu sayfa istinsah edilmiş
İki Mezar Önünde
ÜSTAT EKREM'E
Sen, şu sefil dünyada hiç bir zaman gülmedin;
Felâketle, ölümle bahar ömrün yas doldu.
Fakat sende, bu zehrin akıttığı vahşî kin
Azizlere yakışan faziletle aşk oldu.
Sen bu aşkla gençliğe kollarını uzattın:
Baba oldun, o yetim ruhlar için hıçkırdın;
Üstat oldun, o solgun alınları parlattın;
Şair oldun, yaralı bir kuş gibi haykırdın.
Gerçektir ki, senin de kemiklerin fanidir;
Bizim seni bağrına gömdüğümüz aç toprak
Vücudunu bir avuç kül haline koyacak.
Lâkin büyük ecdada hürmet eden her devir,
En sonuncu bir kalbin çarpacağı güne dek:
Senin asil adını yadeyleyip övecek.
151
