O Turan ki, onun her bir bucağı
Bize nice hikâyeler nakleder;
Bin bir hakan sayan aziz toprağı:
«Hint’ten, Çin’den önce doğan benim!» der.
Eğiliniz ey şerefler, ey şanlar.
Ey ırklara altın destan yazanlar!
Biz devlerin, fillerin
Diz çöktüğü kuvvetiz;
Eski, yeni dillerin
Anlattığı milletiz!...
Bize herkes saygısını takınsın;
Bize tamah besleyen,
Bir Afrika aslanının dişinden
Kurtulmayan avcı gibi sakınsın!
Yeryüzünde her kim Türk’e düşmansa
Onun kanı bizim için kevserdir;
Bu kanlarla hatta Kabe boyansa
Ora bize şafak doğmuş bir yerdir.
Hiç bir zalim kuvvet bizi sarsamaz;
Yerler, gökler durdukça.
Göğüslerde kalplerimiz vurdukça
Bu Türklüğe kimse mezar kazamaz.
Bilinsin ki, en son nisan bu ilin
Son tahtına güllerini serpecek.
En son doğan baygın güneş, bu neslin
Hür alnını nurlarıyle öpecek.
139
