Onun gözündeki bir nûr-ı mübhemiyetten
Düşünce kalbime bir ra'şe-i heyecân:
«Bu bir muhabbettir!»
Dedim. Bu lerze-i hissî, bu i'tikad-ı nihân;
Berî degildi hafayâ-yı 'âşıkıyyeten.
«Bütün hevâ-yı hayatım sükûn içinde iken
«Gözümde uyku, hayalimde neş'e yok.. bunlar
«'azâb-ı hasrettir..»
Dedim; ve artık emîndim garâm-ı kalbimden:
O anda vermiş idim i'tirâf-ı hisse karar.
Bu i'tirafa lisânım nasılsa yol buldu;
Dilimde istedim olsun bütün merâret-i 'aşk,
Merâret-i hicrân...
Fakat lebimde tükenmiş gibi harâret-i 'aşk,
Sözümde serdî-i ca'liyyet 'âşikâr oldı;
Vedâ' eder gibi bir arz-ı iştiyâk ittim..
Bu histen anladım artık nasîbim olmayacak
Kemîne bir halecân;
O mürde kalbimi bir sermedî kefen sararak
Bütün hayât-ı muhabbetten iftirâk ettim!..
Vücud-ı fikrime bir şehperi melek yapsam
Şeb-i elfâz u nûr-ı hulyâdan;
Per-i fikrimle havz-ı rü'yâdan
Alıp köpükleri zevkimce bir çiçek yapsam:
Bütün bütün emelim buydu şi're başlarken...
Per-i fikrimdeki hayât-ı şebâb
Şeb-i elfâz içinde oldı harâb
Çıkarmadan yeni bir nagme târ-ı kafiyeden...
Açıldı şimri nigâh-ı mühüfte beynimde
Şeb-i hikmetdeki hakîkatler
Ezerek rûhumu, takallus eder
Birer elem gibi parmaklarımın cebînimde;
Bütün dimagımı berk-i hazân gibi çevirir
Yeni bir girbâd-ı fikr-i hayat;
Yeni bir medd ü cezr-i hissiyât
Bütün sevâhil-i bahr-ı hayâlimi kemirir;
Hadâik-i heyecânımda bir güli nevhîz
Ararım vermek üzre şi'rime cân;
Bulurum bir vesîle-i halecân
Ki bâd-ı vezn edemez umdugum gibi tehzîz
Bu cüst ü cû, bu tefekkür, bu suzen-i sertîz
Eder 'âsab-ı magzımı mecrûh;
Eder üslûb-ı şi'rimi bîrûh
Budur.. bu sûzen-i aklî, bu sûzen-i hûnrîz.
Bu ıztırâb-ı taharrîde hislerim ezilir,
Gelir eş'ârıma likâ-yı memât;
Kağıt üstünde deste-i kelimât
Soguk birer cesed-i bînefes gibi dizilir.
Nasıl kalırsa, bütün yadigâr-ı ömr olarak;
Ölüye müncemid bir ince kefen..
Bütün evrâk-ı hiss ü fikrimden
Neşâidimde kalır öyle bir gubâr ancak...
