Bir müsvedde taharrîsiçün evrâk-ı perîşânı karıştırırken bundan dokuz sene akdemden beş altı yıl evvele gelince kadar müddet içinde söylemiş olduğum eş'âr mecmûası elime geçti. İnsanın nazım ve nesre müte'allik her bir eseri sahîfe-i hâfızasında menkûş kalmak mümkün olamayıp mütâlaa ve nazm-ı eş'ârdan ise o aralık (bilmem neden) birdenbire o derece nefret etmiştim ki kendi mahsûl-i tabîatım olan eş'ârımı kaydetmiş olduğum mecmûayı bile bir kere ele alıp da bakmayı istememiş ve o cihetle münderecâtı neden ibârettir ve nasıl şeylerdir külliyen unutmuştum. Binâenaleyh bakalım ne var ne yok diye mecmûayı ele alıp yukarıdan aşağı göz gezdirdigimde münderecâtı vâkıâ ekseriyyet üzre o üç yüz yıllık fikir ve mazmûnlardan ibaret ise de bu eş'âr ü âsâr (muahharen söylediğim bir iki parça şeyler müstesnâdır) bülbül-i tâbiatımını, evân-ı şebâbetimin birinci günlerindeki terennümât ü güftârı ve zemîn-i fikretimin en evvel demîde olan ezhârı olduguçün nazarımda iâde-i kıymet ü itibâr eyledi. Nitekim heveskârân-ı hunyâgerân-ı murgânın hengâm-ı seher
