Sayfa:Nağme-i Seher.pdf/166

Olur kim görse hevl-i fitnesinden haşre dek medhûş
Devât-ı çeh-nişânım tâs-ı sihr-i ibn-i sînâ'dır

Dilim bir sûmnât-ı büt-perestân-ı tahayyüldür
Ki tab'ım Meryem âguşunda endîşem mesîhâ'dır

Bunuñçün birinin kârı me'âbidden tenezzühtür
Anıñçün dîgerinin âdeti ma'nâyı ihyâdır

Aceb işretgeh-i hüsn-i beyândır meşreb-i sâfım
Ki her lafz-ı terim bir sâgar-ı serşâr-ı ma'nâdır

Olur mu neş'e-ver hussâd şi'r-i âb-dârımdan
Ki her bir noktası aynında bir dâg-ı süveydâdır

Edâ-yı şûh-ı rengînimde yoktur şîve-i taklîd
Bu mahzâ bana mahsûs özge bir vâdi-i zibâdır

Olursa böyle olsun nazm-ı dürr ü gevher-i güftâr
Temâşâsı perîşânı da ıkd-i süreyyâ'dır

Bu hâsiyyetle nazm u nesrde ger tab'-ı pür-feyzim
Teferrüd iddi'âsı eylese makbûl da'vâdır

Yeter *Ekrem* temeddüh şimdi farz-ı ayn olan ancak
Du'â-yı devlet ü ikbâl-i şâh-ı âlem-ârâdır

Gelip tâ her sene şehr-i sıyâm-ı magrifet encâm
Kudûmüyle meserret-bahş-ı kalb-i pîr ü bernâdır