29
Anılsın ol dem-i şûm-ı tehâcüm-i âlâm
Henüz yogidi bu âlem içre bir me'men
Anılsın ol dem-i pür-şûri-i fezâ-yı vücûd
Ki cümle uzvun olup her birisi bir düşmen
Zuhûr eder diye bir dest-gîr-i zâr-nüvâz
Dehânım olmuşidi peyk-i âhıma reh-zen
Anılsın ol dem-i tâkat-güdâzi-i ekdâr
Olurdu yek-digere bâr-ı dûş-ı cân u beden
Bu hâl-i zârım eser eyledikçe ser-bezemin
O rütbe lâl ü hamûş idi kilk-i mu'ciz-fen
Ki bir söze o da hasret-keşidi sûzundan
Müsellem olmuşiken zâtına rüsûm-ı suhan
Hoşâ zamân-ı sa'âdet-karîninim şimdi
Hudâ'ya minnet ola oldu çeşm-i cân rûşen
Hübûba başladı serde nesîm-i şevk u tarab
Gubâr-ı mihnet ü endûha oldu dûr-efken
O dâglarla ki sînem henûz bâkîdir
Olup bu şûr u neşâtıyla gûyiyâ gülşen
Nevâya başladı gönlümce bülbül-i hâmem
Bu gûne midhat-ı sadr-ı kerîm ü efhamdan
