Senden evvel eger ölürsem ben
Gâh ü bigâh aç bu defteri sen;
Bak şu nazm-ı şikeste-besteye kim
Bana bir hande yollasın senden !
Şu kitâb-ı hazîn ü pür hûnu
Aç da gör kalb-i nâlemeşhûnı!
Semt-i re'sinde titresin rûhum
Sen okurken bu şir'-i mahzûnu!
Hâk içinde tebâh olurken ben
Yeni sevdalara düşersin sen;
Rûhum aglar semâda, başkaları
Va'd-i ikbâl alır iken senden!
Bir rakîbin dehân-ı pür hûnu
Leb-i pür zehr ü kîne meşhûnu
Bûs ederken seni mezârımda
Okurum ben bu şir'-i mahzûnu
Sen yâd eylerim bu şi'r ile ben,
Yâd edersen beni bu şi'r ile sen;
Yâdigâr eylerim bu şi'ri sana
Aldıgım zülfe karşılık senden!
Ben çekerken bu hecr-i pür hûnu
Gönlümün ka'r-ı girye meşhûnu
Ediyor katre katre istiktâb
Bana gûyâ bu şir'-i mahzûnu
Hâtırından eger çıkarsam ben
Gâh ü bîgâh aç bu defteri sen;
Bu müessir neşîdeyi bul kim
Sana bir hoş selâmıdır benden!
Şu kitâb-ı hazîn ü pür hûnu
Aç da gör kalb-i nâlemeşhunu!
Semt-i re'sinde titresin rûhum!
Sen okurken bu şi'r-i mahzûnu!
Bir cedde-i müsinne titrek, zebûn eliyle
Sallardı sâkitâne gehvâr-i hafîdi,
Gehvârenin başında ol cism-i ser sefîdi
Eyler idi ihâta bir behcet-i celîle
Lerzân olan dü desti muhtâc idi delîle;
Pejmürde bir hayâtın son şule-i ümîdi
Tahrîk ederdi ancak ol heykel-i kadîdi,
Şayân idi denilse bir şefkât-i alîle!
Bîdar olup hafidi başlar ise bükâya,
Pürçîn olan lebinden rîzân olurdu der-ân
En vapesîn nefesle bir ninni, bir hoş efgân!
Eylerdi kalbi mecbûr ol zemzeme huşû'a;
Söylerdi gökte güyâ bir dilnişîn hikâye
Bir âfitâb-ı gârib bir necm-i nev-tulû'a!
