Sayfa:Kürk Mantolu Madonna.djvu/52

52

KÜRK MANTOLU MADONNA

Camera ve ihtiyar Herr Döppke benimle ahbaptılar. Bu ­sonuncusu Almanyanın Kamerun müstemlekesinde tica­ret yaparken mütarekeden sonra her şeyini bırakarak va­tanına sığınmış bir adamdı. Kurtarabildiği bir miktar parasiyle oldukça mütevazı bir hayat sürüyor, gününü, o sı­ralarda Berlinde pek bol olan siyasî toplantılara gidip akşamları intıbalarını anlatmak suretiyle geçiriyordu. Çok ­kere, yeni tanıştığı terhis edilmiş işsiz Alman zabitlerini ­ de yanında getirir ve onlarla, saatlerce münakaşa eder­di. Benim yarım yamalak anladığıma göre Almanyanın kurtuluşunu Bismark gibi demir iradeli bir adamın iş­ başına geçmesinde ve hiç vakit geçirmeden silâhlanmıya başlıyarak ikinci bir harple haksızlıkları düzeltmekte buluyorlardı. ­
  Bazan pansiyon müşterilerinden biri gider, açılan ­odaya hemen bir başka misafir gelirdi. Fakat zamanla ­ bu değişmelere, yemek yediğimiz karanlık salonun dai­ma yanık duran kırmızı abajurlu elektriğine, günün hiç­ bir zamanında eksik olmıyan çeşitli lâhana kokularına, ­ sofra arkadaşlarımın siyasî münakaşalarına alışmış, hattâ bunlardan sıkılmıya başlamıştım. Hele bu münakaşalar...Herkesin Almanyayı kurtarmak için kendine göre bir fikri vardı. Fakat bütün bu fikirler hakikaten Almanyaya değil, herbirinin kendi şahsî menfaatlerine bağlı idi. Para düşüklüğü yüzünden servetini kaybeden ihtiyar bir kadın, zabitlere kızıyor, zabitler grev yapan ameleyi ve ­harbe devam etmek istemiyen askerleri kabahatli bulu­yor, müstemleke tüccarı durup dururken harp açan im­paratora küfür ediyordu. Sabahları odamı düzelten hiz­metçi kız bile benimle siyasetten konuşmıya kalkar, boş zamanlarında derhal gazetesini okumıya koyulurdu. Onun da kendine göre ateşli kanaatleri vardı ve bunlardan­ bahsederken yüzü büsbütün kızarır, yumruğunu sıkarak ­ havada sallardı. ­
  Almanyaya niçin geldiğimi unutmuş gibiydim. sa-ʾ